Vrijdag, dag van vertrek

Geheel volgens afspraak was iedereen op tijd wakker. Het vertrek stond gepland op 10 uur en ieder was bezig zijn eigen spullen in te pakken, het ontbijt klaarmaken, het vuil verzamelen, afwas te doen en zo verder. Wonderwel waren we ruim voor 10 uur klaar. Wat je merkt is dat ze dan toch wat zenuwachtig worden, zo van mag ik huis thuis nog in vanavond / vannacht. De toiletten werden daarom volop bezocht zodanig dat ik er nog een paar van de pot moest trekken om toch op tot weg te rijden. Toch nog ff snel 4 rollen toiletpapier en doorheen gejaagd. Uiteindelijk klokslag 10 uur reden we weg, afscheid van ons verblijf waar we toch best wel aan gehecht waren geraakt.

We hadden afgesproken om naar Grupotel Taurus (residentie van Rompelberg) te rijden en daar de auto's bewaakt te parkeren. Onze tassen en bagage zaten in de auto en dan is het toch fijn dat het op de bewaakte parkeerplaats staat. Ter plaatse hebben we de fietsen uitgeladen om te gaan fietsen. Omdat onze Hans S (dus niet abusievelijk Hans W zoals eerder vermeld) een lekke band had gisteren, had hij het idee dat er een slag(je) in zijn voorwiel zat. Dus even naar de mecaniciens van Rompelberg gereden om dit te laten checken. Het bleek gelukkig een "slappe" band te zijn en nadat deze was opgepompt waren we toch wel aan koffie toe. Dus rustig naar de boulevard van 's Arenal gereden en een mooi plekje uitgezocht. Het weer was prachtig maar iets winderig. De wind die waaide was gelukkig een stuk prettiger dan de wind van ons grootst teamlid, echt wel.

Na de koffie op naar Palma de Mallorca zelf, dit langs de boulevard en smalle drukke fietspaden. Deze rit ging niet om de snelheid maar om het genieten. Toch was het enorm oppassen onderweg met z'n 5en. Bij de Kathedraal van Palma aangekomen moest er tenslotte een foto gemaakt worden van het complete team. Na de foto gaf Hans W aan dat hij rustig terug ging fietsen, dit omdat door de vele tegenliggers het niet lekker fietst, te veel opletten komt de nek niet ten goede. Wij zijn nog een stuk doorgefietst en toen we de stad in moesten, met al z'n stoplichten, zijn we ook omgedraaid. Uiteindelijk haalden we Hans op de boulevard weer in, net voor een leuk eettentje. Dat hadden we inmiddels wel verdient vonden we zelf. D eigenaar van het tentje vond het fantastisch dat we bij hem op het terras plaats namen. Nederlander zijn fantastisch volk zij hij, hij begon spontaan "Heb je even voor mij" van van Frans Bauer te zingen. Hier hebben we heerlijk Bratwurst mit Pommes gegeten. Dus op Duitsers zal hij ook wel gek geweest zijn.

Na het eten weer op de fiets gestapt en de "andere" kant (het zuiden) opgereden. De eerste kilometers waren erg mooi maar op een gegeven moment raakten we op een verbindingsweg waar het verkeer met 90 km / uur aan ons voorbij raasde. Dat voelde bij ons allen niet prettig dus omgedraaid en terug naar de Rompelberg om de fietsen in te leveren. Toch weer 40 km achter de wielen.

Bij Rompelberg aangekomen de fietsen afgegeven en toen naar het terras bij het zwembad gegaan om een drankje te doen. Daarna omgekleed en naar de boulevard gewandeld. We moesten de tijd doden omdat ons vliegtuig om 22.20 uur zou vertrekken. De boulevard van 's Arenal blijft toch een bijzondere beleving met feestende Duitsers, donkere verkopers van prullaria en wat er allemaal nog meer rond loopt aan gespuis.

Na een uurtje hadden we het wel gezien en gingen we op zoek naar een eettentje. Errol en ik hadden een paar jaar geleden bij een leuk tentje een broodje gegeten dus wat iets buiten de boulevard ligt. Op zich wel lekker om daar weg te zijn en in een wat rustigere omgeving onze laatste maaltijd te genieten. Het tentje heet "Paco y Juan" en wordt gerund door een clubje ouderen, van onze leeftijd en hoger. Dat clubje was ontzettend goed op elkaar ingespeeld. Ze hielden de gasten en ook de omgeving strak in de gaten. Elke keer als er buiten op straat een paar leuke meiden voorbij kwamen ging de bel erg luid en dan stonden ze allen bij het de uitgang naar de meiden te fluiten. Bij ons in Nederland mag dat niet meer, je kan er zelf een boete voor krijgen. Hier in Spanje is dus alles zo slecht nog niet.

De maaltijd die voedzaam en goed was even afrekenen, de prijs is de helft van wat ze op de boulevard rekenen, voor ons minder draagkrachtigen dus prima. Na het betalen van de rekening kregen we een afscheidsborrel en gingen we op pad om de auto's op te halen en naar het vliegveld te rijden. Een ritje van 8 km wat uiteindelijk vele kilometers meer werd. Wijzelf reden de 1e keer volledig fout en bij de 2e keer ging het maar net goed. Om de borden goed te kunnen zien in het donker (wat het inmiddels al was geworden) reed ik 25 km op een weg waar iedereen circa 60 km / uur luid toeterend langs scheurde. Met de oplettendheid van mijn passagiers lukte het uiteindelijk toch om bij de verhuurder te komen en de auto af te geven. Auto 2, de bestelwagen, hadden wat meer tijd en kilometers nodig. Uiteindelijk stonden ze ook in de garage, het bleek echter de parkeergarage te zijn voor ophalers en lang parkeerders. Goede raad was duur dus uiteindelijk hebben ze een Spaanse man aangeschoten of hij de weg wist. De ontzettend aardige Spanjaard bood gelijk aan om voor hun uit te rijden en hun naar de parkeergarage van de verhuurbedrijven te brengen. Ze moesten van de beste man echt aan zijn bumper kleven om te voorkomen dat er andere auto's tussen zouden kruipen en dan wederom de weg kwijt e raken. Dat werkte gelukkig en met een half uurtje vertraging konden ze uiteindelijk bij ons aansluiten.

Wij hadden inmiddels gecheckt of we paspoorten en de tickets hadden, gelukkig waren we voorbereid om zonder hun toch het vliegtuig te halen. Dat bleek uiteindelijk niet nodig. Vanaf de verhuurder naar de incheckbalie gelopen alwaar de vriendelijke baliemedewerker al op ons stond te wachten. Dat wil zeggen, hij was druk met een collega aan het praten en vond het maar lastig dat hij onze koffers aan moest nemen. Na enge kwade blikken vanuit de groep begreep de collega dat hij op moest rotten zodat wij ook door konden. Bij de security een kleine opstopping. Als ik door een metaaldetector moet lopen gaat het alarm altijd af door m'n kunstknieën. Dus na een korte fouillering mocht ik ook door. Op weg naar de gate ff water gekocht en koffie gedronken. Daarna naar de gate alwaar het vliegtuig redelijk op tijd aan was gekomen. Maar op tijd aankomen betekent niet op tijd vertrekken. De maatschappij met groene opschrift op het vliegtuig had toch weer ergens een vertraging gevonden waarvan wij ten volle van hebben genoten. Uiteindelijk ging de vlucht vlot en waren we redelijk op tijd op Schiphol.

Het uitstappen verliep lekker snel en we hadden goede moed dat we rond 2 uur 's nachts thuis zouden kunnen zijn. Niets bleek minder waar, in de bagagehal stonden circa 1000 mensen vanuit allerlei vluchten te wachten. Dit bij 6 bagagebanden welke allen door de dezelfde afhandelaar moesten worden gevuld. Gelukkig na ruim een uur kwam onze bagage er dan toch aan. Moe maar gelukkig liepen we naar de bus die ons naar P3, waar de auto stand, moest brengen. Dat ging allemaal prima. Onze chauffeur was blij dat hij eindelijk weer in zijn eigen mocht rijden en had er goed de sokken naar huis. Net over drieën was ik thuis, moe maar voldaan.

Al met al weer een enorme mooie trip gehad met elkaar. 5 verschillende typen en toch één team. Dit voor het zoveelste jaar. Wat mij betreft volgend jaar weer als het ons gegeven is. Medeteamleden, weer ontzettend bedankt voor de gezelligheid en mooi fietstochten. Ik heb er van genoten.

Dag 5, één na laatste dag op Mallorca

Vandaag had één deel van het team een rustdag. Jk, Hans W en ik hadden besloten om af te reizen naar Port Soller om daar te chillen gedurende de dag. Hans S en Errol hadden besloten wellicht een poging te wagen om Sa Colabra te bedwingen. Dus als één team vroeg opgestaan, zelfs ons grootste teamlid was voor de eerste keer deze week op tijd uit bed. Wellicht was het teder wekken niet in zijn koude kleren gaan zitten. Om half 9 precies begonnen we aan ons ontbijt, echter de aanjager van dit vroege ontbijt kwam veel te laat aan tafel. Eigenlijk hadden we allen een kwartier extra uit kunnen slapen. Bij navraag had hij gedoucht, tanden gepoetst, zijn WhatsApp bijgewerkt en hij noemde nog een aantal dingen op die ik alweer ben vergeten. Afijn half tien gingen de dappere strijders op pad. Wat nog even noemenswaardig is, is dat het niet waaide maar stormde. Zeker windkracht zeven, wel met een mooi zonnetje.

De rustdag mannen namen ruim de tijd om hun vertrek voor te bereiden. Uiteindelijk hebben we de grootste van de pot getrokken en konden ook wij weg. Voor ons rustdag mannen verliep de reis voorspoedig en we kwamen mooi op tijd aan bij Port Soller. Ook daar waaide het stevig en scheen de zon volop. Op lekker drinken, eten en wandelen na verliep onze dag heerlijk. We hebben zelfs op het strand gelegen en ik ben nog in zee geweest.

Voor onze dappere strijders verliep het echter heel anders. De reis naar Lluc verliep heerlijk rustig, ze reden achter een oude man van zeker 118 jaar zodat van enige snelheid geen enkele sprake was. Inhalen was onmogelijk gezien de vele bochten en onoverzichtelijke wegen. Dus zonder enige vorm van gevaar kwamen op de parkeerplaats aan. Nu moet u weten dat Lluc een nonnenklooster heeft, wij denken dat deze parkeerplaats niet geheel toevallig gekozen was. Ze zijn tenslotte al een dag of wat van huis.

Nadat ze de handen hadden gewarmd in het klooster zijn ze op de fiets gestapt en naar Coll dels Reis gefietst. Daar ligt de start van de afdaling naar Sa Calobra. Echter de storm speelde de mannen en alle andere fietsers behoorlijk parten. Te pas en te onpas werden ze bijna van de fiets afgeblazen en zover als ze konden kijken was er geen fietser te bekennen. Dat is iets wat bijna nooit gebeurt bij deze, bij fietsers, zeer geliefde afdaling. Dus na kort overleg besloten ze om te draaien en terug te gaan. Dit voor het eerst van hun leven, verstand komt met de jaren. Maar bij hun heeft wel wel meer dan 70 jaar geduurd. Tijdens de terugreis kreeg Hans W ook nog een lekke band en bij Errol liep twee maal de ketting eraf. Achteraf was het niet verstandig van mij om ze alleen te laten gaan, maar eens moeten ze het ook zelf doen toch.

Uiteindelijk waren we allen weer op tijd terug bij de villa waar we dag met elkaar hebben doorgenomen onder het genot van een drankje. Nadat enkele van ons hadden gezwommen zijn we gaan douchen en opknappen omdat we paella zouden gaan eten in Alcudia. Dit bij ons favoriete restaurant Bistro Bel. Daar hebben ze de lekkerste paella van het eiland. De maaltijd was werkelijk voortreffelijk en daar hoorde uiteraard een toetje bij. Na het eten was reeds donker geworden wat onze terugreis niet geheel ten goede kwam. Mallorca by night is enorm donker. De doorgaande wegen zijn goed te doen maar de laatste 8 km naar onze villa waren toch wel heel bijzonder. Zoiets van dat je met een blinddoek het circa 50 km/uur een lastig parkoers aflegt. Errol heeft van dat stuk in het donker een filmpje gemaakt van circa 13 minuten. Heel vermakelijk om te zien voor wie belangstelling heeft. Uiteindelijk zijn we allemaal veilig bij de villa aangekomen alwaar we nu onder het genot van een drankje zitten te bloggen.

Morgen laatste dag en om 23 uur met het groene vliegtuig die altijd op tijd vliegt naar huis. Zaterdag zal ik daar nog verslag van doen. Hopen maar dat alles goed gaat.

Groetjes van ons allen

P.s. Jk en Hans S gaan nu samen naar bed, wij willen daar geen verdere details van.

Dag 4 op Mallorca

Vandaag hebben we wat meer tijd om details te delen, dit omdat we gisteren 3 dagen in één moesten schrijven. Mocht er onderweg ons nog iets te binnen schieten zullen we jullie op de hoogte houden.

Vanochtend bij het opstaan wederom ons grootste teamlid liefdevol wakker moeten maken. Tjonge jonge, wat kan die man slapen zeg. Dus met enige vertraging zaten we allen om 8.30 uur aan het ontbijt. Gisteravond hadden we route van 60 km uitgezet dus op tijd op pad in verband met de warmte hier. Het is wel raar, overdag is het prachtig weer met bijna 30 graden maar 's nachts stormt het. Zo ook afgelopen nacht. Het waaide zo hard dat de sokken van senior zijn kamer zijn uitgewaaid. Die hingen daar te drogen zei hij, hoe ze dan in hemelsnaam het raam uitgegaan zijn blijft voor ons een raadsel.

Rond 9.30 uur zijn we vetrokken, gelijk even het vuil buitengezet. Dat wil zeggen, 6 km van ons huis staat een milieu eiland waar je alles kan dumpen. Met twee auto vol vuil zijn we daar heen gereden en hebben alles keurig gesorteerd in één bak gegooid. Dan weer door naar de Lidl alwaar ons vetrekpunt ligt voor deze dag.

Dus vanaf de Lidl op weg naar Pollenca en dan buitenom naar Alcudia gereden en met enig zoekwerk de weg naar Can Picafort gevonden. Daar aangekomen hadden we alweer 30 km achter de wielen dus tijd voor een bakkie. Bij het tentje waar we belanden, waren we reeds eerder geweest kwamen we achter. Een lieftallige oberin met neusring kwam vragen wat we te drinken wilden. Dat werd dus 5 cappuccino voor ons. Lieftallig vroeg ze of we met melk of met slagroom wilden. Nou, dat was niet tegen dovemans oren gezegd, slagroom natuurlijk. Het duurde even maar daar kwam ze, met meer slagroom dan koffie. En dat voor € 10, volgend jaar gaan we weer hierheen.

Na de overheerlijke cappuccino werd het tijd om naar ons volgende doel, Sa Pobla, te fietsen. Sa Pobla is heel speciaal omdat we daar lekker kunnen lunchen. Maar voordat we Sa Pobla bereikten werden we getrakteerd op een heuse brand. Er waren zowaar 2 helikopters aan het blussen. Die vlogen af en aan en trokken alle zwembaden in de omgeving leeg voor bluswater. Daar hebben we in alle rust een poosje naar gekeken. Uiteindelijk was onze grootste angst dat ons zwembad ook leeg getrokken zou worden. Na een kwartiertje ramptoeristje spelen kregen we honger en zijn doorgereden. Later lazen we op het lokale nieuw dat er circa 5 vierkante kilometer bos is verbrand.

Aangekomen in Sa Pobla zijn we op het plein Placa Mojor bij restaurant Casa Miss gestopt. De naam klonk veelbelovend, Miss, dan verwacht je toch iets anders als lelijke kerels toch? Onze ober was een schoolvoorbeeld van een lelijke kerel, kaal, bril op en chagrijnig. Met afgemeten commando's konden we aangeven wat we te drinken wilden en over eten moesten we later maar vragen. De beste man kan nooit chagrijnig zijn met zulke aardige mensen als wij? Uiteindelijk met het serveren van het eten ontdooide de beste man een beetje en hij maakte zowaar ook nog een grapje. Gelukkig was het eten goed en goedkoop, dus onze boekhouder kwam geheel gelukkig terug na het afrekenen. Zijn dag kon niet meer stuk.

Vermeldingswaardig feitje is nog dat onze senior zijn ketting net voor het plein er af liep. Ter plaatse moesten we een bushfix doen om de ketting er weer om te krijgen. De fiets bleek later toch enige schade te hebben opgelopen van de fix, bij elke omwenteling van de trapas hoorden we een vreemd geluid. In eerste instantie dachten we aan een kapot crankstel, maar bij dieper inzoomen op de het geheel bleek er een plaatje verbogen te zijn. Dat hebben we later gerepareerd met een enorm broodmes. Zo iets van, "that's not a knife, this is a knife" van Corcodile Dundee.

Het laatste stuk fietsen was weer terug naar de Lidl parkeerplaats waar de auto's stonden. Toch nog een kilometer of 20 fietsen. Na wat ongemakken en worstelingen met Google Maps kwamen we toch redelijk op tijd aan. Terwijl de rest de fietsen in de bestelwagen aan het zetten waren zijn de boekhouder en ik boodschappen gaan doen. De wijn was bijna op en daar maakten we ons allemaal toch wel wat zorgen over de hele dag. Gelukkig was er nog voldoende wijn en hebben we ook gelijk de overige boodschappen gedaan. Vanavond eten we wederom in de villa en er moest gezond worden gekookt. Dus 1,2 kilo sla, 2 kg aardappelen, 1 komkommer, 3 trostomaten en 24 gehaktballetjes gehaald. Jullie zien nu ook onze gezonde kant gelukkig voor het eerst in 11 jaar.

Bij het vertrek vanaf de parkeerplaats werden onze senior en chauffeur aangehouden door een Ierse fan. We worden toch steeds beroemder in Europa merken jullie wel. De fan was wel ver achter in de 70 jaar maar je moet toch ergens beginnen. Uiteindelijk bleek ze de weg kwijt te zijn, bij senior en de chauffeur is ze niks opgeschoten, die zijn ook al jaren de weg kwijt.

Bij de villa aangekomen hebben we de boodschappen uitgeladen en de verassing op tafel gezet. We hadden een heuse worteltaart meegenomen (ook weer gezond). Dus eerst snel koffie gezet en de taart op tafel neergezet om te ontdooien. We hadden de taart zo vers vanuit de vriezer meegenomen. Omdat de temperatuur nog niet gezakt was zijn we gaan afkoelen in het zwembad, heerlijk is dat toch. Na het zwemmen vroegen we aan onze senior of hij een biertje wilde. Dat lustte hij wel zei ie, dus we vroegen of dan gelijk ook voor ons bier mee wilde nemen. Na enig gebrom heeft hij dat toch gedaan. Toen we lekker zaten te borrelen met z'n allen kwam de eigenaresse van de villa ook om de hoek kijken, iedereen wil ons zien dachten wij gelijk. Maar ze kwam om het zwembad schoon te maken zei ze. Ja, ja, vijf van de mooie kerels in een zwembroek, daar was om te doen volgens ons.

Tijdens het schoonmaken raakten we met haar aan de praat. Ze zei dat de fundamenten van deze finca dateren uit 1050!!! Onze villa is ook al 150 jaar oud, enkele aanbouwen daargelaten, die zijn later gebouwd. Even later kwam ze achter het huis vandaan uit een schuurtje. Ze vroeg of we de oude olijfolie werkplaats wilden zien. Nou, dat wilden we wel. In de schuur aangekomen bleek dat de fundamenten van de werkplaats uit 1050 dateren. De olijf perserij zelf is 150 jaar oud, een prachtige oude installatie van voornamelijk hout, aangedreven door een ezel die rondjes liep rond de perssteen. Wij boden gelijk aan dat onze boekhouder de plaats van de ezel in kon nemen zodat we installatie in gebruik konden zien. Echter, onze boekhouder was onvermurwbaar en zag het niet zitten, jammer hoor. Ze vertelde dat ze zelf met haar opa heel veel jaren de olijven heeft geperst. De opbrengst was dan circa 200 liter olijfolie van 1e klasse. Wel ontzettend gaaf om dat te zien. Tegenwoordig wordt het niet meer gebruikt, teveel werk en te weinig opbrengst.

Na dit educatieve onderdeel van de dag moest er gekookt worden. De geplande gezonde maaltijd ging er in als ketellapper, we hopen nu maar dat het geen gevolgen heeft voor onze maag al die vitaminen. We zitten nu aan de borrel te overleggen over morgen. Het zal nog wel even duren voor we eruit zijn, teveel volle flessen nu nog.

Groetjes van het Team

Dag 3 op Mallorca

Vanochtend op tijd opgestaan, we hadden 8 uur wakker afgesproken. Bijna iedereen was op exact het juiste tijdstip wakker op één na. Ons grootste teamlid wist het wel maar was vergeten de wekker te zetten. We hebben met 4 man rond zijn bed gestaan en met moeite werd hij wakker. Geen enkel teken van spijt of sorry, maar wel een enorme grijns van "wat heb ik dan fout gedaan". Nou ja, hij heeft een hoog aaibaarheidsgehalte en dan kan je ook niet kwaad blijven op hem. Het ontbijt was wederom voortreffelijk en gelijk daarna opgeruimd. Meteen op pad, we hebben een drukke dag voor de boeg. Op weg naar de Lidl supermarkt om de auto's te parkeren en op de fiets gestapt naar Cap Formentor.

Cap Formentor is een berg en een vuurtoren op het noordwestelijke puntje van Mallorca. De eerste berg is ruim 300 meter met een gemiddelde stijging van 6% (uitschieters tott 9%). Bovenop de eerste berg ligt een uitkijkpunt en staat een koffiebarretje. Op dat punt zijn senior en de chauffeur doorgefietst naar de vuurtoren en de rest is afgedaald Puerto Pollenca. De bikkels die naar de vuurtoren zijn gefietst hebben ruim 1800 hoogtemeters getrapt. Wij zijn lekker langs de boulevard naar Alcudia gefietst waar we tortilla's hebben gegeten. Op de terugweg naar Pollennca betrok de lucht en nam de wind toe. Rond 14 uur stonden wij bij de Lidl om boodschappen te doen, een half uurtje later kwamen de bikkels ook aan. Een mooie timing dus. Gelijk de fietsen in de auto gezet en op weg naar ons huis. We reden nog geen 100 meter en de regen begon neer te dalen.

Rond 3 uur waren we weer in de villa alwaar de meeste een tukkie gingen doen. Rust alom in het huis dus. Na het tukkie lekker bij elkaar om de belevenissen van de dag door te nemen. Aansluitend de voorbereiding voor de Barbq gedaan de houtskool in de fik gestoken. Gezellig gegeten met elkaar onder de nodige opmerkingen naar elkaar toe. Nu de bloggen van 3 dagen geschreven, vanaf morgen uitgebreid verslag van onze belevenissen, uw blogger is het zat voor vandaag.

Groetjes van de wild bunch

Dag 2 op Mallorca

Maandag 14 oktober. Het zal jullie niet zijn ontgaan maar het blog was niet te lezen vanwege spam. Zelf weten we niet wat we fout hebben gedaan, wij maken nooit fouten, maar alles werkt nu weer naar behoren.

Vanwege de vermoeiende zondag waren we allemaal, op één na, laat uit bed. Om 9.15 uur gingen de luiken open en gonsde het gelijk van activiteiten. Koffie werd gezet, brood in de oven, tafel gedekt. Dus een heerlijk ontbijt met elkaar. Het was inmiddels ook al 15 graden en zonnig dus we hadden er zin in. Omdat we laat naar bed waren hadden we nog geen route gemaakt dus even snel de koppen bij elkaar en besloten dat een rondje vanaf Pollenca naar Alcudia zouden gaan, daarna door langs zee naar Port Pollenca alwaar we hebben geluncht. Dat van die lunch heeft de hele boulevard van mee kunnen genieten. De obers schreeuwden zo hard dat zelfs onze chauffeur er last van had. Vrolijk schreeuwden wij net zo hard terug en al met al was het een vermakelijk half uurtje.

Na de lunch hebben we nog een uitstapje gemaakt naar Cala Sant Vinenc. De route voerde langs onze eerste villa waar we ooit op Mallorca waren begonnen. Daar moesten uiteraard foto's van gemaakt worden. Onze senior stapte af en liep de gelijk naar de villa die achter onze eerste villa stond. Ik heb de beste man uitgelegd dat hij even door moest lopen en toen snapte hij het. Je merkt steeds meer dat de jaren gaan tellen.

Uiteindelijk op onze bestemming aangekomen bleek dat de baai aan zee schitterend was. Mooi in een kom, zandstrandje en glashelder water. Al die jaren zo vlakbij en nooit geweest. Een plek om terug te komen. De chauffeur en ik besloten om daar toch even een duik te nemen alvorens we koffie gingen drinken.

Na de koffie boodschappen gedaan en lange reis naar de villa aangevangen. En toch de rit nu korter, we beginnen te wennen. Bij de villa aangekomen was de temperatuur reeds opgelopen naar 30 graden en volop zon. Dus hup in de zwembroek (die ikzelf onderweg nog moest kopen) aan en een verfrissende duik met elkaar genomen. Heerlijk na zo'n dag, dus ook maar een biertje genomen, je moet tenslotte je eigen slingers ophangen. Daarna spaghetti gegeten en geprobeerd het blog in de lucht te krijgen. Na vele pogingen, voorzien van rode wijn en limocello uiteindelijk niet gelukt. Morgen maar weer beter.

Groetjes van ons allen

Dag 1 op Mallorca

Zondagochtend vroeg zijn we vetrokken naar Mallorca. Er was nog enige verwarring over het tijdstip van vertrek, onze grootste had het laatste appje niet gelezen. Uiteindelijk is hij van de pot af gebeld en zijn ze vertrokken om mij op te halen. Gelukkig stond maar een kwartier in windkracht 9 te wachten. Het was 9 graden dus dat viel ontzettend mee. Na vertrek bij mij zijn we ongeveer met de snelheid van het licht naar P3 gereden. Onze chauffeur houdt van opschieten, maar dat heeft de lezer volgens mij wel uit eerdere blogs begrepen. Voor ons is dit qua snelheid wel het jaarlijkse hoogtepunt.

Het inchecken ging voortvarend, geen aparte items gescand gelukkig. Wel werd onze chauffeur geheel gefouilleerd alvorens hij zich bij ons voegen, wij snappen dat overigens wel. Door alle snelheid en voortvarendheid hadden we tijd genoeg om nog even lekker een bakkie koffie te doen met elkaar. Onze chauffeur trakteerde ons daarbij op heerlijke stroopwafels, dit als goedmakertje voor alle angsten die wij onderweg hebben uit gestaan. Maar toch wel lief vonden we.

Dus, de snelheid er volop in zo ook bij het boarden. Ruim op tijd zaten we allen op onze plek, gereed voor de vlucht. Echter, niet iedereen was zo snel als wij. De gezagvoerder melde vanuit de cockpit dat de koffers nog geladen moesten worden. En o ja, er moest ook nog getankt worden kwam ie mooi op tijd achter. Met ruim 3 kwartier vertraging gingen we uiteindelijk de lucht in om verder zonder omwegen om 9.30 uur op Mallorca te landen.

De koffers oppikken en de auto's halen ging ook als een jekko, dus op naar onze gezamenlijke vriend Fred, die van Rompelberg. Daar werden we alle egards ontvangen, onze fietsen stonden al gereed afgesteld en wel. Eigenlijk was alles klaar om de fietsen in de auto te zetten totdat het sein kwam, waar is mijn telefoon? Ik weet zeker dat, intimi herkennen dit wel. We zullen niet zeggen wie dit was maar stad en land werd afgezocht en de telefoon......., niet gevonden. Goede ideeën werden alom geopperd, bel eens want de telefoon heb ik op geluid gezet. Wederom niets. Uiteindelijk, na veel denkwerk bleek dat de telefoon in het tasje van onze vriend Fred zat welke hij al die tijd bij hem had. En gelukkig had hij het geluid niet aangezet, alle moeite dus voor niks. Gelukkig zijn wij erg vergevingsgezind dus hij mocht mee om te lunchen. Tenminste, 4 restaurants waren reeds gesloten met het serveren van lunch omdat ze met de voorbereidingen van het diner bezig. Gelukkig was er één op de boulevard waar we uiteindelijk terecht konden. Na al de inspanningen was het een genot om weer enig gevoel in buik te hebben.

Omdat het al bijna donker was geworden besloten we om niet te fietsen (we hadden geen licht op de fiets) maar naar de supermarkt te gaan om inkopen te doen. Ieder ging geheel op eigen inzicht de winkel door waardoor we een verrassend pakket boodschappen hadden bij de kassa. Nu op weg naar de laatste horde.

Onze villa heet Rafals, als je op google zoekt dan heb je net zoveel villa's Rafals als Jansen in een gemiddelde stad. De eerste 2 villa's stonden al uitgebreid op de foto's door verschillende deelnemers reeds gemaakt. Uiteindelijk heb ik de juiste link gevraagd bij de organisatie en toen was een makkie (dachten we). Trouwens, die link bleek ik al enkele dagen in de WhatsApp te hebben gehad. Maar ja, met al die oudjes kan ik ook niet alles in de gaten houden. Afijn, de naar de villa in google maps gezet en gaan. De wegen waar we over moesten werden steeds smaller, de bergen hoger en het bos dichter. Uiteindelijk kwamen we bij een oud stalen hek uit die we maar hebben geopend en op een onverhard pad doorgereden. En ja, aan de horizon, geheel onverwacht, daagde de villa aan de horizon op.

Ons leiden bleek de moeite waard, een mooi huis in de middle of nowhere maar echt authentiek en met zwembad en barbq. Die hebben we dan ook maar gebruikt voor het avondeten en tevreden zijn we naar bed gegaan.

Groetjes van ons allen.

De SpinnersOpstap© gaan weer op stap!!!

Ons laatste uitstapje Mallorca dateert alweer uit 2022. Door diverse omstandigheden hebben we 2023 overgeslagen. Maar het bloed kruipt toch waar het eigenlijk niet gaan kan. Tijdens één van onze SpinnersOpstap^© bijeenkomsten besloten we, na het nuttigen van wat drankjes, dat het er dit jaar toch maar weer van moet komen. Dus, iets ouder, in onveranderde samenstelling vetrekken wij zondag 13 oktober wederom naar Mallorca.

De voorbereiding dit jaar op ons fietsfestijn is niet meer dat wat we vroeger deden. Door de vele verplichtingen zoals vakanties, uitjes, leuke dingen en nog meer vakanties, hebben we dit jaar welgeteld éénmaal als complete groep gefietst. In dat rondje hebben we de verdere voorbereiding besproken. Het besluit was dat we ervaring genoeg hebben en dat trainen iets is voor mensen zonder talent. Individueel hebben we ons verder zelf voorbereid op deze trip, dat varieerde van uiteraard spinnen bij SportplanUitgeest tot veel denken wat we allemaal hadden kunnen doen om in vorm te komen.

Zoals elk jaar hebben we ook nu weer een Villa gehuurd op Mallorca. Dit in de buurt van Pollenca, omdat we van daaruit toch de mooiste tochten kunnen maken en niet te ver van de reuring zitten. De Villa is wederom van alle gemakken voorzien zoals zwembad, grote koelkast, Barbq en niet te ver van de slijterij. Als vanouds zijn de fietsen gehuurd bij Rompelberg265. Ook hebben we weer 2 auto’s gehuurd, 1x een Fiat Doblo bestelwagen waar de fietsen allemaal in kunnen en 1x een Opel Corsa. Dat geeft ons mobiliteit om op elke plek van het eiland te fietsen. Over die fietsen hebben we nog wel enige discussies gehad. Wel of niet doen, zonder was volgens ons ook erg leuk en hoef je maar één auto te huren, scheelt toch weer kosten. Uiteindelijk besloten we, overmoedig geworden door de drank, toch te gaan fietsen. Afijn, we gaan het zien. We houden jullie op de hoogte!!!!!

Laatste fietsdag

09 oktober 2022, dag 5, alweer de laatste fietsdag op het mooie eiland

Vanochtend bij het wakker worden, na een slechte nacht, had uw reporter het gevoel dat hij de hele nacht in de glasbak had gelegen. Er was weinig tot geen beweging in de rug, dat noopte helaas tot afzeggen voor de fietsronde. Het plan was om weer in de buurt van Alcudia / Polenca te gaan rijden. Geheel solidair besloot het team om die rit te cancelen en hier in de buurt te gaan rijden. En we waren nog wel extra vroeg opgestaan, half negen hadden we het ontbijt al op. Dit ook omdat de fietsen in de middag retour moesten naar de verhuur van Fred Rompelberg (268).

Al pratend aan het ontbijt bleek ik niet de enige die slecht had geslapen, er was er zelfs één die niet had geslapen zo gaf hij aan. Wat hij dan wel de gehele nacht heeft gedaan hebben we maar niet gevraagd, zal vast wel iets bijzonders zijn geweest.

Afijn de bikkels vertrokken om 9.30 uur richting Arta. Nu ligt er in de buurt van Arta de Tafelberg volgens de club, volgens mij in Zuid-Afrika, maar ik ben de discussie maar niet aangegaan. Zo naar die berg kijkend besloten ze er omheen te rijden, een hele uitdaging. Al met al een rit van meer dan 45 km die ze in rap tempo hebben afgewerkt.

Tijdens het fietsen dacht ik, ik zal de mannen verrassen met een lunch, dus op zoek naar de auto sleutels om even naar de Lidl te rijden. Maar omdat de nestor mij niet geheel vertrouwde had hij in al zijn wijsheid besloten de sleutels in zijn rugzakje te doen. Nou ja, toen heb ik maar lekker aan het zwembad gelegen, ook geen straf.

Toen ze terug waren kwamen ze met wel veel sterke verhalen over heuvels en over 60 km per naar beneden, hobbel paden, stuiterend van de fietsen, tie raps (voor de anti conceptie hoor ik net, die tie raps dus) en nog veel meer verhalen. Zo schrijvend nu met een wijntje hoor ik dat verhalen steeds sterker worden. Afijn, geen korreltje maar een pak zout neem ik er dan bij.

O ja, wat nog vermeldenswaardig is, is dat ik de enige ben die een lekke band heeft gehad vandaag, dit ondanks dat ik niet heb gefietst. Mijn fiets stond tegen de muur in de zon en juist toen ik boodschappen aan het doen was knalde mijn band. Tenminste dat is wat ze mij hebben verteld, persoon lijk denk ik meer aan sabotage, zeg maar meer een gerichte aanslag op mij.

Na de terugkomst de lunch geregeld en toen de fietsen ingeladen, al ware het een team van Red Bull werden de wielen eruit gehaald. We hadden zelfs 2 wielen over. Samen met nestor de fietsen teruggebracht en toen weer in record tempo terug naar het zwembad. Daar aangekomen schrokken Errol en ik ontzettend. Eén moment dachten wij dat er een hele grote walrus op het ligbed lag, eentje met een blauwe zwembroek. Gelukkig bleek het ons grootste teamlid zonder bril.

Als afsluiting hadden met zijn allen besloten dat we uit eten zouden gaan, er moest paella worden gegeten en sangria worden gedronken. Uw verslaggever is laatst nog op Mallorca geweest en wist een heel goed tentje, dat ligt echter op circa 50 km van onze villa, in Alcudia. Het toeval wil dat de rit er naar toe deels de route was die waar de sterke verhalen over gingen. Zo rijdend met de auto bleek daar in mijn optiek helemaal niets van waar te zijn, ik heb niet bergaf maar zelfs bergop 80 km per uur gereden, dit met 4 man op de bagagedrager.

Na een gezellige maaltijd die bij ieder zeer goed in de smaak viel zijn we weer naar de villa gereden en zitten nu het blog te schrijven onder het genot van de laatste wijntjes (het bier is al op, zo ook de Limoncello).

Wij hebben genoten en hopen dat we de lezer middels dit blog een kleine inkijk hebben kunnen geven van wat er zo al gebeurt hier. Bedankt voor het lezen en wellicht tot volgend jaar.

DISCLAIMER

Dit is een fictief verhaal (of niet). Alle overeenkomsten met echte personen, gebeurtenissen en plaatsen zijn toevallig (of niet).

COPYRIGHT© 2022

Niets uit deze blogs mag openbaar worden gemaakt door middel van druk, fotokopie, internet of welke andere wijze dan ook zonder uitdrukkende voorafgaande schriftelijke toestemming van de SPINNERSOPSTAP.