Gister, zondagavond, om 22.30 uur naar bed gegaan, de drank was schoon op. Kort overleg nog even hoe we het pand op maandagochtend in recordtijd zouden kunnen verlaten en slapen maar.

Om 08.00 uur wreed wakker gemaakt door verschillende oerkreten, eindelijk mocht ie het op dit tijdstip doen zonder dat iemand boos zou kunnen worden. Eerst gegeten, ingepakt en het huisje veegschoon gemaakt. Nu moesten de fietsen nog op de dragers van de auto's. Appeltje eitje zou je denken, heen ook goed gelukt. Nou dat viel toch tegen, de "emoties liepen hoog op" en na wat aanpassingen vanuit historische foto's (gemaakt op vrijdag van vertrek) is toch alles nog goed gekomen.

Vanuit Schin op Geul naar Remouchamps aan de voet van de gevreesde la Redoute gereden. La Redoute is voor kenners een berg met historie, is vele malen scherprechter geweest in de voorjaarklassieker "Luik - Bastenaken - Luik". Uit Wikipedia:"De top van la Redoute ligt op een hoogte van 292 meter. De heuvel heeft een lengte van 1650 meter. Het hoogteverschil is 161 meter met steile stukken van 22% en een gemiddelde stijging van 9,5%. In het dorp aangekomen hebben we ons eerst grondig voorbereid. Koffie met vlaai, ten slotte moet je nooit bezuinigen op brandstof voor het klimmen.

Na een korte warming-up zijn we richting la Redoute gereden. Het eerste stukje langs de provinciale weg was reeds stijl, dan linksaf bij het gedenkteken en dan rechtop omhoog. Nu hebben we in Limburg veel geklommen, een helling als deze zijn we niet tegengekomen. Imposant dus, net het gevoel of je geparkeerd stond. Uiteindelijk zijn we allen fietsend en / of lopend bovengekomen (doorhalen wat niet van toepassing is).

Vanaf la Redoute nog een kleine ronde over de Belgische wegen gereden met onderweg een pitstop (zonder gebak dit keer). Half in de middag kwamen we weer aan bij de auto's en hebben de fietsen weer opgeladen. Nog even iets gegeten in het dorpje (je verbruikt wat als fietser) en toen huiswaarts gekeerd.

Halverwege Nederland voor de zekerheid toch nog even kort bij elkaar gekomen, dit om door te spreken wat we thuis wel en vooral niet zouden vertellen (onder het genot van een hapje en drankje). Toen het laatste traject aanvaard en veilig thuisgekomen.

Als Benjamin van de groep moet ik eerlijk zeggen, het is mij reuze meegevallen met die zestig plussers. We kunnen terugkijken op een geweldig weekend waarin geen onvertogen woord is gevallen en vooral heel veel gelachen is.

Teammaten, bedankt en tot de volgende trip!!