Dag 2

Vandaag redelijk weer bij het opstaan. Bij het zeer verzorgde ontbijt van de olieman (die overigens zo maar Hans Anders genoemd wordt in de volksmond) hebben we de route bepaald. Dat verliep overigens niet zonder slag of stoot, maar toch. Een mooie route van 58km hebben we uitgezocht. Drie maal in de lucht gekeken of de weer houdbaar was en op de fiets gestapt.

De rit van 58km start overigens in Willingen, daar zitten wij overigens ruim 6km vandaan. Daar zijn we rustig heen gefietst, bergop. De routebeschrijving voldeed redelijk, hier en daar 7km omgefietst. Op het eerste gezicht leek het een ronde te worden waarvan je eigenlijk niets van kan vermelden op het blog. Het breekpunt echter was de lekke band van Errol, evenals vorig jaar bleek de beste man zijn spullen wederom niet op orde te hebben. Hij had 2 banden via internet gekocht. De beste en de duurste banden zei ie nog hoopvol drie dagen geleden, ja ja. Gelukkig waren we verkeerd gereden en tijdens het plakkenhadden we rustig de tijd om de juiste weg uit te zoeken.

Benjamin had het alternatief onderzocht en dat leek er goed uit te zien. Na een klim van 1km, 13% overigens, ging de mooi geplaveide weg over in een enorm lastige rot(s)weg. Ik heb alleen maar gemopper en gevloek achter me gehoord. Gelukkig kan ik daar goed tegen, terugrijden was geen optie overigens. Als laatste kwam Hans W het gewone pad weer op, als laatste omdat Hans alle losse onderdelen had opgeraapt en weer aan de rechtmatige eigenaar overhandigde.

Van zo’n avontuur krijg je natuurlijk enorme honger. In een plaatsje waar 99,99999999999% van de mensen in deze wereld nog nooit van heeft gehoord gingen wij eten in een Gasthaus. Een enorm aardige wereldvreemde Waard ontving ons, volgens ons had de beste man nog nooit iemand van buiten dat bijzondere dorp ontvangen. Met vijf man kregen we 4 heisse chocolat und 2 kaffee. Reeds bij het neerzetten had ie het al in de gaten dat er iets niet klopte. Uiteindelijk, na drie keer natellen, hebben we Jankees maar de schuld maar gegeven dat hij dubbelhad besteld. Het maken van de Strammer Maxxen ging goed, vier maal met 3 eieren, 1 x met 2 eieren. De ham was op, de man echter beweerde dat het met salami het nog lekkerder zou zijn en dat ie dat alleen voor ons maakt. Afijn, iedereen voorzien van de Strammer Max en daar wilden we graag een foto van hebben. Nou, dat hebben we geweten, foto Hansi heeft ongeveer 8 keer uitlegt hoe het moet en op het moment supreme ging het scherm op zwart. Foto Hansi nogmaals in zijn beste Duits uitgelegd en daar gingen we, de beste man bleef echter de knop ingedrukt inhouden en nu hebben we persoon ongeveer 8 foto’s.

Na het eten weer op weg, warm draaien met een enorme afdaling. Na de afdaling de weg alweer kwijt en dus overleg met iedereen die er verstand van had, of dacht te hebben. Daar gaf de route aan dat we op olngeveer 40km zouden moeten zitten, echter wij hadden reeds 60km achter de kiezen. Ging lekker dus. Na enig overleg besloten om de kortste route naar huis te nemen. Dat was dus gewoon de route afmaken volgens de beschrijving. Na enig klimmend ongemak langs een route die we hadden kunnen vermijden, aangekomen in Usseln, eerst maar weer energie op gedaan. Allemaal aan de Eierlikeurtaart alleen Hans Anders nam iets anders, Nussecke taart (god mag weten wat dat is).

Na dit korte intermezzo de laatste 12km aangevangen, probleemloos zou je denken. Echter, in de laatste 6km weer lek, de Hans Anders. Wat is het toch vervelend als mensen hun materiaal niet op orde hebben. Uiteindelijk hebben de twee Muppets de band geplakt. Prima gedaan zou je zeggen. Alleen het oppompen van de geplakte band lukte niet, man man wat kan een mens daar moe van worden. Met een heleboel vertraging uiteindelijk net voor donker thuis gekomen en een borrel gedronken op de goede thuiskomst.

Wat heel positief was van deze dag, was dat we thuis zouden eten. Hans S ging koken en heeft een overheerlijke spaghetti gemaakt, hulde. Het wachten op het toetje duurde daarna wel erg lang, het bleek dat de inkoper dat vergeten was. Koffie was een goed alternatief, dit om even rustig uit te buiken.

Al met al een prachtige dag waar iedereen zich weer van zijn beste kant heeft laten zien.

Nu nog even napraten en dan vroeg op bed. Morgen weer verder.

Het team.