Dag 2, zondag 8 oktober

Vanochtend vroeg luid wakker gemaakt door een spartelende Jankees. Die was aan het zwemmen om 10 voor acht!! Geen prettig gezicht als je eerste blik van de dag die kant op gaat. Erg geschrokken zijn we het ontbijt gestart. Een heerlijk ontbijt trouwens. Het koffiezetapparaat echter bleek van hetzelfde kaliber als vorig jaar. Om 8 uur gezet, om half 10 al klaar. 

Onder het ontbijt de komende dag besproken. Bij het omkleden bleek dat het ondergoed van de wegkapitein niet was meegekomen. Hij verdenkt zijn vrouw ervan dat zij dit bewust uit zijn koffer heeft ontvreemd. De oplossing was gelukkig eenvoudig. Van elke ploegmaat schuift de gebruikte onderbroek 1 dag door naar de wegkapitein. Zo heeft ie elke dag een bijna schone onderbroek.

Gisteravond tot laat besproken wat de route van vandaag zou moeten zijn. Vanochtend nogmaals gedaan want niemand wist het echt meer zeker. Uiteindelijk besloten om eerst de fietsen op te halen, dan weer met de auto´s naar de Villa terug te gaan en van daaruit per fiets naar Sineu te rijden. Een redelijk vlakke etappe van circa 55km dus! 

Zo gezegd, zo gedaan. In colonne op naar de fietsenzaak van Fred Rompelberg in Platja de Palma. De fietsen in ontvangst nemen verliep redelijk ordentelijk. Slechts één klein incidentje deed zich voor toen de Oliemagnaat voor wou dringen. Hij hoorde Hans (Westdorp zou die mevrouw heel duidelijk, maar dat was de beste man geheel ontgaan). Na wat lichte strubbelingen ging ie toch mopperend akkoord dat ie ff moest wachten. Gelukkig had Hans S wel de maten van z’n fiets doorgegeven, echter er was wat onduidelijkheid over wat nou plus en wat nou min was. Een half uur later toch consensus bereikt en terug naar de Villa.

Na een quick lunch (de bananen moesten op) rond de klok van 12.00 uur op pad. Bij het automatische hek moesten we reeds vol in de remmen omdat de reactietijd van het hek enigszins trager was dan ons team. De eerste 25km gingen voortvarend (heuvel af). Daarna dienden de problemen zich aan de horizon aan. Het begon met een grindbak waar menig formule 1 circuit jaloers op zou zijn. Deze grindbak was slechts 2,5 km lang. Na veel loopwerk eindelijk weer asfalt. Probleem was echter dat dit asfalt recht omhoog ging. Daar ging ons plan voor een vlakke etappe.

Allemaal flink in de beugels dus en op karakter (en kwaliteit, ervaring, talent en ik weet niet wat allemaal) omhoog geklommen. Als team dus een enorme prestatie neergezet en gezamenlijk bij de koffiestop aangekomen. Na de koffiestop moesten de oudjes echter afhaken. Na 5 km kreeg onze Oliemagnaat een lekke voorband. We zagen ´m van het begin af aan al aan het zigzaggen om zo veel als mogelijk rommel op z´n banden op te pikken. Uiteindelijk zag ie zijn kans schoon en fietste ie door zo een grote hoeveelheid glas dat z´n band wel lek moest gaan.

Jankees zag zijn kans schoon en schoot Hans S (HTS´r werktuigbouw) te hulp. Anderhalf uur later was de band al gewisseld, zo ook de kant van het magneetje. Ik heb wel 30 keer aan moeten horen dat de oliemagnaat geen snelheid op de display van z´n fietscomputertje kreeg. Het motto van dit verhaal is dat als de lamme de blinde helpt ze samen in de gracht vallen.

Weer op weg. Zeker 68 meter verder bleek dat Errol een lekke band had (een aflopende band dus). Weer kwam Jankees naar voren, echter die hebben we af geserveerd. 58 seconden later waren we weer op weg en geheel probleemloos hebben we de Villa weten te bereiken. Uiteindelijk bleek de route 10 km langer dan van te voren was ingeschat, 65km dus. 

Na het fietsen was het goed rusten en met een versnapering aan de rand van het zwembad. Een uurtje voor ons zelf we ieder op geheel eigen wijze heeft ingevuld. Na afloop lag de opblaaskrokodil met een tevreden grijns naast de stretcher. We hebben beeld, echter voor boven de 18. Voor het eten allemaal nog even de was gedaan en onder de douche geweest. 

Om 19.30 uur spic en span naar de pizzeria vertrokken. Onderweg nog even de huisbaas gesproken, 2 maal Moeia Bien en Perfecto gezegd (heeft de man ook wat te vertellen thuis) en naar de pizzeria gelopen. Daar heerlijk gegeten, naar huis gegaan en gelijk The Banker ingestopt onder de wol.Nu zitten we onder het genot van een glas melk (slaap je lekker van volgens Errol) het blog te schrijven. Zo even terugkijkend weer een saaie dag. We hopen dat het morgen eindelijk eens een keer leuk gaat worden. 

Opgemerkt moet worden dat we met z´n vijfen een solide team vormen waar niemand tussenkomt!!!

P.s. Beeldmateriaal volgt.