Fietsdag 3

Gisteravond met heel veel bombarie gesprekken gevoerd over hoe vroeg we wel niet op moesten staan. Naarmate de avond vorderde werd het tijdstip steeds vroeger. Vanochtend was uw schrijver geheel conform de afgesproken tijd beneden om het ontbijt aan te vangen. Het zal de lezer niet bevreemden dat uw schrijver, samen met de Oliemagnaat, de eersten waren. Het al oude spreekwoord “Als de wijn is in de man, is de wijsheid in de kan” was ook hier weer van toepassing.

Ik heb dus maar een luide schreeuw gegeven, en nog één, en nog één, en uiteindelijk ben ik naar boven gelopen en heb ze persoonlijk uit hun nest getrokken (was inmiddels al bijna 9.00 uur).

Na een goed ontbijt op stap naar Soller. De geoefende fietser weet dat dat aan de voet van de Puig Major ligt. De niet geoefende fietser interesseert het waarschijnlijk geen reet. De Puig Major, weet de geoefende fietser, is een beklimming van 871 meter. De berg zelf is 1445 meter hoog (de hoogste berg ban Mallorca) maar dat is niet begaanbaar met de fiets (is militair terrein). Tot zover Wikipedia.Rond de klok van tien begonnen met de beklimming. Rond kwart over tien begonnen we opnieuw, onze Oliemagnaat had zijn handschoenen laten liggen bij het plassen (in de bosjes). De Puig Major is een klim met een lengte van ruim 13 km. Gemiddeld stijgingspercentage ligt rond de 6,5%. Dat percentage ligt de spinnersopstap wel, vanaf 5% lusten we nagenoeg alles.

Errol en Hans S hadden reeds snode plannen gesmeed om bovenaan de Puig Major door te fietsen naar Col del Reis en dan af te zakken naar Sa Calobra (het serpent volgens de geoefende fietser), nog eens 12 km klimmen met 7,3% als gemiddeld stijgfactor. Geheel volgens het plan voltrok dit zich. De verstandigen, Jankees, Hans W en uw reporter, vonden het bij de tunnel boven welletjes en keerden om. Errol en Hans S gingen door.

Dit plan was door hun beiden in de voorafgaande dagen gesmeed. De puzzel viel voor ons nu volledig in elkaar. Beiden hebben zich de afgelopen dagen enorm gespaard. Toeval bestaat dus niet, beiden een lekke band, ketting er af gelopen, Errol ging zelf zover dat ie de GoPro van het stuur geslagen heeft. Dit alles om zich voor deze koninginnenrit rit te sparen.

Dus, 129 jaar ging op stap zonder begeleiding naar Sa Calobra, de oude gekken (we hebben diep respect maar dat zeggen we niet uiteraard). De verstandigen hebben lekker aan het strand op een terrasje gezeten en hun omgeving vermaakt. Eén Hollands stel vond het vermaak zo hoog dat de volle drie uur hebben uitgezeten. We kregen zes euro fooi van ze toen ze weggingen.

In de tussentijd kregen we steeds via Whatsapp de vorderingen van het senioren duo, daar keken we met veel voldoening naar. Elke vordering beloonden we ons met een traktatie zoals een biertje, cappucino, appeltaart en noem maar op (circa 2,5 klio aangekomen).

Rond de klok van 5 uur gaf het duo aan dat ze aan de laatste afdaling begonnen. Het werd tijd ook, we zaten proppie vol. Half zes zagen we ze van de heuvel aan komen racen. Heel hartelijk hebben we ze opgevangen en gereanimeerd voordat we naar de Villa terug reden.

Even resumé. Hans W (tot voor 2 weken voor vertrek nog geblesseerd), Jankees (niet zo heel veel getraind dit jaar) en uw reporter (rugblessure) hebben de Puig Major bedwongen. Een enorme prestatie.

Errol en Hans S hebben de Puig Major, Col del Reis en Sa Calobra bedwongen. Menig jonkie kan hier een puntje aan zuigen. Dubbel respect en enigszins jaloers zijn we wel. Een fantastische dag voor het gehele team.

Mannen, uw reporter is trots op jullie!!!