12 oktober 2018

Een werkelijk waar memorabele dag, maar daar later meer over.

Afgelopen nacht is er sabotage gepleegd. De achterband van Windjekees stond vanochtend plat, dat kwam doordat er een stalen pin in was gestoken. Ik begin wat onderlinge rivaliteit te bespeuren, wellicht omdat hij ook wat extravert is. Of, wat ook kan, Windjekees verkeerd in een bloedvorm, hij heeft in het voorjaar zo een 850 km achter z’n meissie aangereden met een toch wel opmerkelijk resultaat mag ik zeggen. Uw reporter heeft zich zijn lot enorm aangetrokken en we zijn samen een nieuwe band wezen halen in een naburig dorpje. De rest van het team, waarvan enkele verdachten in rijden, zijn op pad gegaan naar Bunyola. Bunyola ligt aan de voet van de Col de Soller. Een prachtige berg van 497 meter hoog. Uw reporter is samen met het slachtoffer naar het dorpje gereden, met de auto, waar de rest stond te wachten.

Gezamenlijk de eerste klim aangevangen en afgedaald. Het laatste stukje naar Port de Soller als team afgelegd. Een mooi rondje jachthaven gedaan en toen aan de spaghetti. Dat gaf enige problemen, niet alles was voorradig. Ook was er een nieuwe kok, die kon alleen per bord koken. In volgorde van leeftijd de pasta genuttigd waarbij Liesje als laatste aan de beurt was. Die had echter niet veel honger meer omdat hij zijn bidon reeds voor meer dan de helft had opgegeten (0,8 liter).

Na een verhaal van Storm van de commando’s over sokken onder je oksels was het tijd om op te stappen. Wederom een fantastische klim naar Col de Soller, nu vanaf de andere kant. Boven weer even als team gegroepeerd om de afdaling aan te vangen. Het memorabele kwam nu om de hoek kijken. Wrakkie ging tijdens de afdaling in bocht 10 onderuit (déja vu met Liesje). De linkerzijde was deels getransformeerd in saté voor op de BARBQ. Toch maar weer overeind gekrabbeld en op weg naar de auto welke in Bunyola stond geparkeerd.

Nekkie en Wrakkie zijn daar samen in de auto gekropen, de saboteurs gingen samen met het slachtoffer verder (ik heb m’n hart vastgehouden). Gebroederlijk kwamen ze toch bij de Villa aan. Net als gisteren zijn er gelijk een aantal het zwembad ingedoken om af te koelen.

Vanavond lekker van de BARBQ genoten en daarbij een lekker wijntje gedronken. Nadat alle drank op was hebben we elkaar diep in de ogen gekeken en elkaar plechtig beloofd nooit meer iets aan elkaar banden te doen. Nu ik dit schrijf hoor ik iemand in de garage rommelen, waarschijnlijk aan een derailleur van Nekkie (die ligt al op bed namelijk). O ja, we hebben ook nog gestemd om de hoofdprijs voor dom loeren, Liesje heeft glansrijk gewonnen (zie foto met beker).

Al met al een wat rustige dag vandaag, tot morgen.