13 oktober 2018

Gisteravond onder het genot van een wijntje nog een route voor vandaag in elkaar gezet. Rond 23.30 uur het licht uit gedaan en naar bed gegaan. Ondanks alle afspraken om van elkaars banden af te blijven stond er toch één band plat vanochtend. Wellicht heeft ie dat zelf gedaan om van de verdenking van het voorgaande delict af te komen. Na een paar banden uit elkaar gehaald te hebben, zeiden wij dat ie de band met die plakker er op moest hebben. Uiteindelijk met een uur vertraging vertrokken, dit wel met achterlating van zijn bidon.

Op weg over de mooie ”vlakke” wegen van centraal Mallorca. Hier en daar een lekkere klim richting Vilafranka de Bonany. Maar voordat we daar aankwamen reeds even wat gedronken in San Joan op het pleintje bij de kerk. Daarna weer op weg over behoorlijke klimmetjes, dit zodanig dat we na 15 km hongerklop kregen. In the middle of nowhere stond op een berg van ruim 100 meter klimmen een aanlokkelijk restaurant. Helaas was daar de macaroni op en zijn we uitgeweken naar een broodje Atun c.q. Jambon. Veel drinken ingeslagen want het was bloedheet en toen weer on the road. Na wat routeperikelen (een landweg die onbegaanbaar was) de route aangepast en mooi op tijd thuis.

Bij de Villa het gebruikelijke ritueel, in het zwembad, tenues reinigen, biertje drinken, chips eten, boodschappen doen, douchen, tukkie doen en nog veel meer. U ziet, zo’n dag valt niet mee voor een Spinneropstap.

Omdat we morgenavond afsluiten met een clubbarbq besloten we om vanavond voor de laatste keer uit eten te gaan in het dorp. Dit keer niet in ons clubhuis (Pizzeria Margherita) maar iets nieuws moest het worden. Afijn, eerst uitgestapt bij een soort van Cafe het ouwe Lulleke, maar die waren al naar bed. Allemaal weer in de auto en terug naar het dorp. Daar aangekomen kwamen we terecht in een soort van processie. Dit vanwege de viering van de tweede keer Spinnersopstap in Villa Sa Casota, schat ik in. Na 2 minuten (was niet zo een groot feest dat wij hier 2 keer waren) konden we de auto parkeren en op zoek naar een nieuwe eettent.

Tegen alle verwachtingen in vonden we na 30 meter een soort van Bistro. We werden door een soort van doodgraver ontvangen, de kraai op z’n nek ontbrak, het meetlint zat in z,n achterzak. Hij begroette ons geheel in stijl met “godverdomme”. Het eten was wel erg lekker, de drank ook, de cognac was namelijk 15 jaar oud volgens die doodgraver. Het wijntje dat de beste man schonk kwam verdacht veel overeen met het wijntje van de LIDL. Het enige verschil zat volgens ons in de prijs, € 1,49 versus € 24,-. Uiteraard in het voordeel van die doodgraver.

Nu nog even lekker nagenieten buiten, het is 23 graden momenteel, met een lekker LIDL wijntje dit blog schrijvend. Morgen gaan we de koninginnenrit doen, Cap Formentor. Dus zo meteen op tijd naar bed en morgen vroeg op. Tot morgen.