Zondag 6 oktober 2019, Het vertrek

Vandaag toch met z’n allen veilig op Mallorca aangekomen. Er was gisteren wat gesteggel over de juiste vertrektijd, wij wilden graag om 5 uur naar Schiphol, er was echter één die Jankees om 17.00 uur naar Schiphol wilde hebben. Waarschijnlijk botert het niet zo tussen die twee. Wat wel positief was is dat we allemaal op dezelfde dag gingen. We gaan als groep echt vooruit (behalve dan dat met Jankees).

Na vele verkeersfouten zoals te hard rijden, negeren van eenrichtingsverkeer en nog wat kleinere vergrijpen kwamen de mannen kotsmisselijk om 5 uur bij uw reporter aan. Gezamenlijk ging het niet veel beter, binnen 2 seconden reden we ruim honderd waarbij de bestuurder opmerkte dat de weg wel erg bochtig was. Nauwelijks bijgekomen van de schrik gingen we daarna pas de snelweg op. Het leek wel de Elfstedentocht van 1963, een helse tocht. Afijn om 5.03 uur kwamen we als team aan bij lang parkeren. Wij snappen nu waarom de paus de grond kust na het vliegen.

Van lang parkeren naar de vertrekhal was een oase van rust, om 6.00 uur kwamen we daar aan bij vetrekhal 3. Gelukkig hadden er nog meer mensen zin om onze kant op te gaan, ruim 2500 man wilden met ons vliegtuig mee om onze belevenissen “live” te volgen. Het baliepersoneel was daar totaal niet op berekend. Uiteindelijk zijn we na een kwartier vertraging vertrokken, dit terwijl er op de startbaan nog ordinaire vechtpartijen aan de gang waren voor de laatste stoelen.

Vermoeid viel uw reporter in een comateuze slaap hetgeen tot algehele hilariteit leidde. Gelukkig een half uur voor de landing ben ik dan toch wakker geworden om de landing in goede banen te kunnen leidden. Door mijn goede begeleiding hebben we dat kwartier te laat bij de start toch nog ruim in kunnen halen.

Omdat ons tijdsschema na het landen krap was besloten we over te gaan tot plan B. Ontruiming door middel van het roepen van “Brand, brand, brand” werkte uitstekend. Binnen 5 minuten stonden we bij de bagageband c.q. autoverhuur. Dat bij die autoverhuur verliep uitstekend onder mijn bezielende leiding, slechts 50 man voor ons, die zelfde stonden er na ons nog steeds. Helaas verliep het met de koffers oppikken niet zo goed, slechts acht keer hadden ze mijn koffer voorbij zien komen maar wisten het niet zeker of het de goede was (er stond een foto van mij op A3 formaat op). Nu op naar de fietsverhuur. Daar aangekomen zijn we de auto uitgesprongen en begonnen ons om te kleden. De helft van het toegestroomde publiek uit het hotel dacht dat het een spontane stripteaseshow was, de andere helft geloofde heilig in een kofferbak verkoop. Dit gezien alle producten die rondom de auto uitgestald lagen. We hebben dit maar zo gelaten.

Als je iets aan ons kan overlaten is het wel nauwkeurigheid van de gewenste documenten bij ons te hebben. Bij de balie van Fred Rompelberg aangekomen bleek dat dan toch weer niet helemaal te kloppen, die gewenste documenten bedoel ik. Uiteindelijk is alles toch goed gekomen en was die hobbel ook genomen. Inmiddels waren we flink hongerig van alle onze inspanningen. Aan de boulevard een werkelijk heerlijke pasta genuttigd.

Omdat Hans S de tos had verloren moest hij het eerste stuk met de auto naar Inca, naar de Lidl. Alle sterren doen daar hun boodschappen hadden wij vernomen. Wij hadden een geschatte rijtijd van 2 uur opgegeven aan Hans S. Dat bleek ruim kloppen, we hebben het vliegveld zeker vanaf 13 kanten bekeken. Waarschijnlijk zit er een BUG in mijn telefoonsoftware, we bleven rondjes maken daar. Wel veel vliegtuigen zien landen zeg, dat dan weer wel. Uiteindelijk met ruim een uur vertraging bij de Lidl aangekomen, waar die arme Hans S had netjes had gewacht op ons. Sterker nog, hij was aan het boodschappen doen voor de komende dagen. Omdat Hans S nu mocht fietsen nam uw reporter de leiding van het boodschappen doen over. Na het afrekenen van de boodschappen en in de auto doen daarvan bleek er toch belangrijke informatie verloren te zijn gegaan bij de overdracht. We hebben nu 2 kg plakjes kaas, 48 eieren, 14 treetjes bier en veel te veel wijn. Maar er zijn ergere dingen in het leven zullen we maar denken.

Onder de nu bezielende leiding van Hans S werd het fout rijden nog eens dunnetjes overgedaan. Uiteindelijk zijn zo lang verdwaald dat z’n telefoonaccu leeg was. Gelukkig bleek onze nestor nog genoeg stroom te hebben zodanig dat ze de laatste 500 meter foutloos hebben volbracht.

Intussen hadden Hans W en uw reporter de weg foutloos gevonden met de auto vol boodschappen. In no time hadden wij ingecheckt in de villa en alle boodschappen ingedeeld.

We hebben de dag afgesloten met lekker even zwemmen, een borreltje, een BarBQ en dit blog. Al met al een saaie dag, hopen dat het morgen beter wordt.

P.s. Foto’s volgen!