Dinsdag 8 oktober, De Koninginnenrit

Wat een dag, waar zullen we eens beginnen. Euforie en emoties, allemaal meegemaakt. Vandaag gestart vanaf de Villa, Errol en ik, op weg naar Sa Calobra. Een stevige klim in het verschiet naar ons meeting point met Buurman & Buurman. Na een kleine 1,5 uur elkaar getroffen bij Repsol, vlakbij Lluc (een onbevlekt nonnenklooster, zie ons blog van 3 jaar geleden). Na een voortreffelijke cappuccino op weg gegaan naar de top van Col de Reis op 682 meter hoogte. Na een fotoshoot zijn we afgedaald naar zeeniveau. Wat blijft dit toch een prachtige spectaculaire afdaling! Nadat we 8 auto’s en een bus in hadden gehaald hadden tot aan de zee een totaal vrije weg voor ons gehad. In totaal 20 minuten dalen dus. Bij zee aangekomen wederom een foto- c.q. filmshoot gemaakt en toen lekker gegeten.

Na een kort intermezzo met broodjes moesten we weer omhoog. Ik moet zeggen dat afdalen ons beter afgaat dan klimmen. Na 1 uur en 10 minuten uiteindelijk toch boven aangekomen waar we wederom een fotoshoot hebben gehouden (als je poseert hoef je niet te fietsen namelijk). Daar vandaan weer op weg naar de Repsol. Het ging eigenlijk te voortvarend, uw reporter was even van het pad af en heeft, om op te scheppen, 5 km extra gefietst. Uiteindelijk toch gezamenlijk bij de Repsol aangekomen hebben we heerlijk koffie gedronken en afscheid genomen van Buurman & Buurman.

Wat we heen aan het klimmen hebben gedaan kwam ons nu ten goede. Een heerlijke afdaling van 15 km gedaan, daarna nog 8 km naar de Villa uitfietsen. Onderweg kwamen we nog 29 Belgen tegen, dat bleken Ahold medewerkers te zijn. Wij van Jumbo vonden hun maar van supermarktniveau. Maar ja, je kan niet alles hebben.

Bij de Villa aangekomen hebben we even op Buurman & Buurman gewacht, die hadden een rondje omgereden met de auto. Errol en ik verdenken hen dat ze de weg kwijt geraakt waren, maar tot op heden houden ze vol dat wij zo hard hebben gereden. Na een heerlijk rondje zwembad kwamen we erachter dat we nu zelfs 2 moslims in onze gelederen hadden. Was wel een beetje raar, een moslim met een puntmuts die zittend aan het slapen was.

Nu even over de emoties. Hans S mocht rijden naar het restaurant in Port Pollenca. Ik kan je vertellen dat als je 20 minuten je kringspier dicht moet knijpen dat dat niet meevalt. Wij hadden het er over dat je beter met 80 km per uur naar Sa Calobra kunt afdalen dan dit. Bij het restaurant aangekomen eerst even half uurtje het misselijke gevoel kwijt proberen te raken. Na een heerlijke maaltijd, Paella Provencial, besloten we een paar biertjes en Brandy’s te nemen alvorens we terugtocht zouden maken. De terugweg was daarom een stuk beter (voor het gevoel). Bij de Villa aangekomen toch maar even de grond gekust, je weet maar nooit.

Even resume, vandaag bijna 90 km gefietst, bijna 2000 hoogtemeters gemaakt en ruim 3300 kcal “verloren”. Dat met 27 graden en een strak blauwe lucht. Al met een mooie dag.

We zijn nu het blog aan het schrijven, heb net van Errol een Limmoncello gehad, iets groter dan van Jankees gister. Ik hoop dat ik het glas leeg krijg.

Tot zover vandaag, lekker slapen en tot morgen (gezond weer op)