12 oktober 2019

Gisteravond laat thuisgekomen. Onze vlucht zou om 15.45 uur vertrekken maar vertrok uiteindelijk om 18.15 uur. Maar voordat ik afsluit wil toch even de dag met "jullie" delen.

Geheel volgens traditie werden we rond 7.45 uur wreed gewekt door luid slaande keukenkastdeurtjes (mooi scrabbelwoord btw). Eén van onze teamleden heeft een iets minder gehoor dan ons gemiddelde, tevens had hij zijn gehoorapparaten ook niet in. Wat wel elke dag compenseerde was dat hij de vaatwasser keurig uitruimde, koffie zette en de ontbijttafel dekte. Dat was dan toch wel erg fijn. Rond kwart over 8 zaten wij allen aan een heerlijk ontbijt. We hadden besloten dat we vandaag af zouden sluiten in Port de Soller. Een prachtig plaatsje aan zee.

Na het ontbijt alles opruimen, vuilnis verzamelen, het terrein checken op eventueel achtergelaten spullen en aansluitend de koffers pakken. Dat was voor één toch nog een dingetje zag ik. Door volledig ontbreken van ruimtelijk inzicht moest er bij ons grootste teamlid, in een klein cabinekoffertje, ruim 3 x zoveel in als werkelijk mogelijk is. Tenminste dat dacht ik. Na mijn vraag van lukt dit kreeg ik een bevestigend antwoord van "makkelijk". En inderdaad, 10 minuten later kwam hij beneden met alles erin, dit tot mijn volledige verbazing. Ik ga hem aanmelden bij het "Guinnessbook of records". Nadat de beste man de keuken inliep heb ik met verbazing rond dat kleine koffertje gelopen. Het leek wel een explosief!! Het koffertje stond rondom op exploderen zo veel zat erin. Bij navraag had ie zijn volledige gewicht ingezet. Ik had zo mijn bedenkingen of we wel door de security zouden komen.

Afijn, nadat alles in de auto zat, ik ben zover als mogelijk bij dat koffertje vandaan gaan zitten, zijn we op weg gegaan. Na een vlekkeloze rit, ik bedoel hiermee dat we weg niet zijn kwijtgeraakt (de eerste keer dus), kwamen we aan bij Port de Soller. De zon scheen al volop en er was een gezellige bedrijvigheid. We hebben nog voor het oudste teamlid nog even gevraagd hoe laat de braderie zou beginnen, maar die bleek helaas op zaterdag te zijn, een kleine deceptie dus voor de beste man.

Naarmate we het centrum naderden begonnen de terrassen er steeds gezelliger uit te zien, achteraf bleken ook de prijzen navenant op te lopen. We hebben op het terras van Cappuccino cappuccino met gebak genomen, op één na dan. Die bleek plotseling aan de lijn te doen, die lijn konden wij overigens niet ontdekken, maar ja. Omdat ik toch een beetje medelijden had heb ik 'm mijn kers gegeven. Dat had ik beter niet kunnen doen, de door mij aangeboden kers schoof hij zodanig gulzig naar binnen dan we 'm bijna hebben moeten reanimeren.

Gelukkig zijn we toch als compleet team om 12.30 uur vertrokken naar het vliegveld. Bij het vliegveld aangekomen ging het dan toch bijna weer fout met de weg, maar gelukkig met een bijna extra rondje rotonde konden we de boel weer "recht trekken". Omdat we wisten dat we vertraging hadden hebben rustig aan de koffers weggebracht Ook het incheckpersoneel wist dat er vertraging was, ook hun hebben de koffers rustig aan ingecheckt. 3 baliemedewerkers op 2255 passagiers.

Nu we de koffers "kwijt waren" op naar de security. Gewapend met de instapkaart naar de scanner. En ja hoor, 2 teamleden kwamen er niet door!! Zou dat door het bomvolle koffertje komen? Ik heb ze er persoonlijk "doorheen gescheurd" anders hadden ze er nu nog gestaan denk ik. Nu kwam voor mij het spannendste moment voor de dag, zou het kleine "bomvolle" koffertje door de security komen? Waarschijnlijk vanwege enkele afleidingsmanoeuvres, die ik overigens niet heb waargenomen, ging dat vlekkeloos. De enigste die problemen had bij de security was ik. De toeters en bellen gingen af op het moment dat ik door de detector liep. Omdat ik het woord "kunstknieën" niet in het Spaans ken, werd ik geheel gefouilleerd door een niet zo een knappe beambte.

Na de afdeling luchtjes te hebben genegeerd hebben we lekker geluncht en zijn we richting gate gelopen. Daar begon het grote wachten, sommige hielden het niet en vielen spontaan in slaap, dit zittend of liggend. Rond half 6 boarden en weer wachten in de slurf. Uiteindelijk vertrokken naar Amsterdam waar we probleemloos zijn geland.

Met elkaar weer een mooie week gehad. De leeftijd stijgt voortschrijdend, zo ook het plezier en gewicht. Het lijkt elk jaar wel leuker te worden. We hebben besloten om volgend jaar maar weer te gaan. Wellicht leggen we dat dan ook weer vast in dit blog, maar dat zien we dan wel.

Errol, Hans W, Hans S en Jankees (op volgorde van leeftijd), super bedankt voor de kameraadschap tijdens het schouder aan schouder fietsen over 's herenwegen op Mallorca en super bedankt voor de gezelligheid bij de Villa. We spreken elkaar snel.

De Benjamin

En o ja, Errol nog extra bedankt voor de verkoudheid!