Spinnersopstap blog 2022, dag 1

Na 2 jaren van Covid ongemak gaan we dit jaar weer op stap met elkaar. Voor de verandering gaan we dit jaar op Mallorca fietsen. Het was even puzzelen maar uiteindelijk unaniem besloten dat dit het moet worden. In tegenstelling tot voorgaande jaren hebben we nu een villa gehuurd. Het leuke aan deze villa is dat we 5 slaapkamers hebben, 3 badkamers en een heus zwembad in de tuin. De villa ligt in de buurt van Manacor aan de oostzijde van Mallorca.

Voor ons gevoel zijn we geen dag ouder geworden, we blaken van energie, voelen ons kerngezond en mankeren helemaal niets. Zeker ’s avonds aan de rand van het zwembad bij BARBQ met een paar ijskoude biertjes.

De keuze om aan de oostkant iets te huren is omdat we daar nog weinig kilometers hebben gereden. Het landschap is glooiend en wat groener als de westkant. De kust is wel erg rotsig, de stranden liggen voornamelijk in mooie baaien.

Vanochtend om 03.20 uur vertrok de Subaru met gierende banden uit de Meerkooetstraat naar Rob, die woont aan de andere kant van het spoor. Om 03.21 uur kon Rob instappen, de auto was al gekeerd. Ook daar werd voor ruim € 25,- aan rubber verbrand richting Schiphol. Om 03.22 uur kwamen we eindelijk aan bij langparkeren P3. Afijn, u raadt het al, we waren op ruim op tijd om in de rij aan te sluiten die voor de balie stond te wachten. Bij deze balie was 1 persoon ontzettend hard aan het werk om alle 900 passagiers op tijd in te checken. Net voordat wij aan beurt waren kwamen er nog 8 medewerkers aan om de ene man te helpen. De openstaande vacature van Schiphol CEO weten wij als team wel raad mee. Maar naar ons wordt gewoon weg niet geluisterd.

Na 1,5 uur waren de koffers al “kwijt” waarna we redelijk soepel door de security gingen. Daarna anderhalf uur in de rij gestaan voor een kop koffie, waarna we ons moesten haasten om op tijd te boarden. Al met al viel het dus reuze mee.

De vlucht was redelijk saai, iedereen, op oligarch na, heeft lekker geslapen en de landing verliep voorspoedig. Wel kwamen we nog even terug met een aantal op de gezondheid zo door de jaren heen. We kwamen tot de conclusie dat we allemaal hard achteruit zijn gegaan, 4 met een medische beperking en één met iets wat wel erg op geestelijk achterblijven lijkt. Dit aldus één van de buurmannen. Ook nog vermeldingswaardig is dat er een soort van botox opblaaspop naast Errol kwam zitten, de lipjes getuit en strak in het gezicht. Ze was zo gek op Errol dat tijdens de landing over Errol heen wilde gaan. Het kan ook te gek dus.

De koffers kwamen snel waardoor we op tijd naar de autoverhuur konden. Hier splitste onze wegen, Jk, buurman & buurman, bleven op het vliegveld om de personen auto op te halen. Errol en uw verslaggever werden opgehaald met een zogenaamde shuttlebus naar de autoverhuur om de bestelbus op te pikken. Aansluitend met bloedspoed naar de fietsverhuur, deze sluit om 12 uur. Bij de fietsverhuur, van Fred Rompelberg, werden we als helden ontvangen. Wat hadden ze ons gemist gedurende de Covid periode. Ja, eigenlijk ons min één. Vier fietsen waren binnen 5 minuten geregeld, één fiets moest op aangeven van de oligarch geheel uit elkaar gehaald worden en van scratch af opnieuw worden opgebouwd. Na circa 3 uur (onze beleving) kwam de beste man boven met de fiets, wij keken hoopvol, maar hij ging direct weer naar beneden omdat er iets mis was in zijn beleving. Uiteindelijk hebben de het fietsventiel geheel naar behoren afgesteld en konden we eindelijk lunchen.

Na de lunch zijn we zonder oponthoud richting villa gereden. Geen omweg gehad, dat kwam omdat Jk mocht rijden dit jaar. Dat is erg fijn voor de medepassagiers, al hoewel ze dit jaar daardoor veel minder van het eiland hebben kunnen bezichtigen.

Bij de villa werden we ontvangen door Don Martin en zijn harem. De beste man heeft het goed voor elkaar, naast zijn eigen vrouw van 80 heeft bij ook 2 twee bijvrouwen, één van 79 en een jonkie van, naar wij schatten, van + 55. Er werd nog driftig gepoetst dus wij besloten een rit te maken op onze fietsen van bijna 2 uur. Deze kant van het eiland is, zoals eerder gezegd, zeer glooiend. Toch ruim 350 klimmeters gemaakt in de korte tijd. Toen we thuis kwamen was er een formeel moment van overdracht door Martin waarna we met elkaar boodschappen gingen doen. Met 5 man en 1 winkelwagentje door de Lidl. Ieder mocht zijn voorkeur in het karretje leggen, uiteindelijk heb ik het eten gepakt. Na diverse teleurstellingen waarbij toch het één en ander terug gelegd moest worden zijn we naar de kassa gegaan. Errol heeft de middag van zijn leven gehad, met een 4wheeldrive door de Lidl heen.

Na de boodschappen even een borreltje op ieder weer bij te laten komen van de teleurstelling bij de Lidl, hebben we een pasta gegeten op één van onze vele locaties bij de villa (daarover later meer). Buurman & Buurman liggen al op bed tijdens het schrijven van dit blog. Zal wel iets zijn wat buurt gerelateerd is.

Al met al een prachtige eerste dag gehad. Slaap lekker allemaal en tot morgen.