Vandaag had één deel van het team een rustdag. Jk, Hans W en ik hadden besloten om af te reizen naar Port Soller om daar te chillen gedurende de dag. Hans S en Errol hadden besloten wellicht een poging te wagen om Sa Colabra te bedwingen. Dus als één team vroeg opgestaan, zelfs ons grootste teamlid was voor de eerste keer deze week op tijd uit bed. Wellicht was het teder wekken niet in zijn koude kleren gaan zitten. Om half 9 precies begonnen we aan ons ontbijt, echter de aanjager van dit vroege ontbijt kwam veel te laat aan tafel. Eigenlijk hadden we allen een kwartier extra uit kunnen slapen. Bij navraag had hij gedoucht, tanden gepoetst, zijn WhatsApp bijgewerkt en hij noemde nog een aantal dingen op die ik alweer ben vergeten. Afijn half tien gingen de dappere strijders op pad. Wat nog even noemenswaardig is, is dat het niet waaide maar stormde. Zeker windkracht zeven, wel met een mooi zonnetje.

De rustdag mannen namen ruim de tijd om hun vertrek voor te bereiden. Uiteindelijk hebben we de grootste van de pot getrokken en konden ook wij weg. Voor ons rustdag mannen verliep de reis voorspoedig en we kwamen mooi op tijd aan bij Port Soller. Ook daar waaide het stevig en scheen de zon volop. Op lekker drinken, eten en wandelen na verliep onze dag heerlijk. We hebben zelfs op het strand gelegen en ik ben nog in zee geweest.

Voor onze dappere strijders verliep het echter heel anders. De reis naar Lluc verliep heerlijk rustig, ze reden achter een oude man van zeker 118 jaar zodat van enige snelheid geen enkele sprake was. Inhalen was onmogelijk gezien de vele bochten en onoverzichtelijke wegen. Dus zonder enige vorm van gevaar kwamen op de parkeerplaats aan. Nu moet u weten dat Lluc een nonnenklooster heeft, wij denken dat deze parkeerplaats niet geheel toevallig gekozen was. Ze zijn tenslotte al een dag of wat van huis.

Nadat ze de handen hadden gewarmd in het klooster zijn ze op de fiets gestapt en naar Coll dels Reis gefietst. Daar ligt de start van de afdaling naar Sa Calobra. Echter de storm speelde de mannen en alle andere fietsers behoorlijk parten. Te pas en te onpas werden ze bijna van de fiets afgeblazen en zover als ze konden kijken was er geen fietser te bekennen. Dat is iets wat bijna nooit gebeurt bij deze, bij fietsers, zeer geliefde afdaling. Dus na kort overleg besloten ze om te draaien en terug te gaan. Dit voor het eerst van hun leven, verstand komt met de jaren. Maar bij hun heeft wel wel meer dan 70 jaar geduurd. Tijdens de terugreis kreeg Hans W ook nog een lekke band en bij Errol liep twee maal de ketting eraf. Achteraf was het niet verstandig van mij om ze alleen te laten gaan, maar eens moeten ze het ook zelf doen toch.

Uiteindelijk waren we allen weer op tijd terug bij de villa waar we dag met elkaar hebben doorgenomen onder het genot van een drankje. Nadat enkele van ons hadden gezwommen zijn we gaan douchen en opknappen omdat we paella zouden gaan eten in Alcudia. Dit bij ons favoriete restaurant Bistro Bel. Daar hebben ze de lekkerste paella van het eiland. De maaltijd was werkelijk voortreffelijk en daar hoorde uiteraard een toetje bij. Na het eten was reeds donker geworden wat onze terugreis niet geheel ten goede kwam. Mallorca by night is enorm donker. De doorgaande wegen zijn goed te doen maar de laatste 8 km naar onze villa waren toch wel heel bijzonder. Zoiets van dat je met een blinddoek het circa 50 km/uur een lastig parkoers aflegt. Errol heeft van dat stuk in het donker een filmpje gemaakt van circa 13 minuten. Heel vermakelijk om te zien voor wie belangstelling heeft. Uiteindelijk zijn we allemaal veilig bij de villa aangekomen alwaar we nu onder het genot van een drankje zitten te bloggen.

Morgen laatste dag en om 23 uur met het groene vliegtuig die altijd op tijd vliegt naar huis. Zaterdag zal ik daar nog verslag van doen. Hopen maar dat alles goed gaat.

Groetjes van ons allen

P.s. Jk en Hans S gaan nu samen naar bed, wij willen daar geen verdere details van.