Een mooie "vlakke" rit

11 oktober 2018

Even vooraf het blog van de dag. Het hele overstromingsgebeuren hier is ons gelukkig volledig gepasseerd, maar geeft toch een dubbel gevoel als je zo veel plezier met elkaar hebt.

Start van de dag, om 6 uur appél. Heeft helaas geen uitwerking op ons gehad. Reeds om 8.15 uur liep iedereen in de rondte, geheel ongeorganiseerd, dat dan weer wel. Ik hoorde Elleboogje roepen, ik heb honger we gaan eten, eenieder sloot zich daar bij aan. Uiteindelijk heeft uw reporter om 8.45 uur de tafel gedekt, water gekookt, brood in de oven gedaan, dit zodat het ontbijt toch nog een succes is geworden. De lezer zal wel denken, wat laat, dat kwam door dat uw reporter nog even heeft gezwommen. Als je de film Monthy Python kent, en dan het stukje 100 meter voor gedesoriënteerden, dan kunt u zich een beeld vormen van ik allemaal meemaak hier.

Uiteindelijk op de fiets gesprongen en op pad. Doel een rondje door het platte land naar zee te maken. Wrakkie dacht dat het 80 km was, het bleek uiteindelijk bijna 100 km. Een enorm mooie rit door een toch meer dan licht glooiend landschap. Rond het middaguur aangekomen bij Can Picafort, in de baai van Pollenca (dit voor degenen die ons graag op de kaart volgen). Een meer dan uitstekende spaghetti carbonara gegeten. Met een te volle buik de terugtocht via een andere weg aanvaard. De eerste 20 km voor de tweede keer spaghetti carbonara gegeten die geheel spontaan weer naar boven kwam. Omdat we na 25 km dorst kregen even lekker opgestoken “DAAR BIJ DIE MOLEN”. Na 200.000 keer te zijn gestoken door de muggen zijn we weer op pad gegaan voor het laatste deel. Daar zat het venijn in, google maps had siësta en wij hadden niet het vermogen om zelf de weg te vinden. Na circa 10 km rond onze villa gecirkeld te hebben vond ons Elleboogje het genoeg en nam de leiding. Toen kwam het gelukkig goed, kan ie toch iets zullen we maar denken ?.

Bij de villa aangekomen hebben we de fiets uitgedaan en zijn zo het zwembad ingedoken, werkelijk een genot. Elleboogje en Liesje (aangewezen als vrijwilliger) moesten boodschappen, de rest heeft onder het genot van een paar biertjes een middagtukkie gedaan (ruim een uur).

Boodschappen doen is een weinig interessant item, echter Liesje had op voorslag van Nekkie en Wrakkie een goed wijntje gescoord. Op Ibiza was deze € 2,39, na zwaar onderhandelen met de manager van de LIDL kreeg hij ze mee voor € 1,49 per fles ?. Liesje had daarom slechts 12 flessen meegenomen, helaas had Elleboogje een pijnmomentje aan het stuur van de auto waardoor er 8 flessen verloren zijn gegaan ?.

Na deze perikelen besloten om uit eten te gaan. Omdat Wrakkie (vanwege overmatig alcohol gebruik) de tos had gewonnen moest Elleboogje rijden. Daar hebben we nog spijt van. De rit heeft 3 minuten geduurd, de kringspier heeft 3 uur tijd nodig gehad om te ontspannen. Een hartslag van 249 was menigeen niet vreemd. Heerlijk gegeten en veel gedronken om toch de terugrit een beetje aanvaardbaar te maken zijn we weer “veilig” thuisgekomen. Niet alleen Wrakkie (compleet met kunstknieën) maar het volledige team heeft na deze rit op z’n knieën de grond gekust. Tevreden dat we nog leven zijn zitten we dit blog te schrijven. Allemaal weer top gedaan, een topteam dus.

Morgen de eerste bergetappe voor de boeg. Wij gaan slapen.

Een nieuw avontuur op Mallorca

10 oktober 2018

Welkom terug, de Spinnersopstap zijn wederom op pad. Vanochtend om 4.30 uur kwamen alle kneuzen bij elkaar bij Buurman&Buurman. Een hoog gebrekkig niveau bij elkaar. Was het enkele jaren geleden nog The Banker, The Notary, The Account, The Oilgarch en The Roadcaptain. Nu is het Nekkie, Liesje, Windje, Elleboogje en Wrak geworden. Maar dat mag de pret niet drukken. Scherp op tijd vertrokken naar Schiphol. Na een meer als voorspoedige rit de auto op P4 gezet. Aansluitend gelijk in de bus naar vertrekhal 3 om nieuwe uitdagingen aan te gaan. Nekkie, Liesje, Windje en Wrak zaten keurig bij elkaar. Al pratend verloren we Elleboogje even uit het oog, dit totdat we ineens van de buschauffeuse hoorde: DAT PAST NIET, DAT PAST ECHT NIET!!! Afijn, we laten het aan de fantasie van de lezer over wat er echt gebeurde (voor € 10,- kan je het echte verhaal horen vanuit onafhankelijke zijde).

We hebben Elleboogje weer even in zijn rol gezet en hebben ingecheckt. Na de incheck even vlug door de security, tenminste dat dachten we. Waarschijnlijk zaten alle kledingstukken bij Elleboogje nog niet goed, dus die werd tot op het bot gefouilleerd, dit overigens onder luid protest. Afijn net voordat de gate dicht ging waren we allen weer bij elkaar en hebben gezamenlijk de reis aangevangen. Of het door de voortekenen kwam of niet, we vertrokken met een behoorlijke vertraging.

Doordat de piloot op ons verzoek flink doorgevlogen had kwamen we nog redelijk op tijd aan op Palma de Mallorca. Zonder noemenswaardige problemen de auto opgehaald en naar Fred Rompelberg  gereden waar onze fietsen reeds keurig klaar stonden. Door de honger gedreven besloten we dat er eerst gegeten moest worden. Of ons Elleboogje nog uit het lood was geslagen van de gebeurtenissen deze dag of dat hij als gewoonlijk in de war was, hij was zijn portemonnee kwijt!!! Hij wist zeker dat ……….. Uiteindelijk heeft Wrakkie er een eind aan gemaakt en hem uit zijn rugzak gehaald, pfffffffffffffffff. Je maakt wat mee zo met die oudjes.

Na een overheerlijke maaltijd vertrokken er vier naar het plaatsje Randa, circa 25 km verderop. Uw reporter heeft dit deel de auto gereden. De club was ongeveer 25 meter op pad en de navigator was al aan de  horizon verdwenen. Totaal ontredderd heeft de rest uiteindelijk toch de 25 km volbracht. Bij het 25 km punt hebben uw reporter en de navigator van rijdersstoel gewisseld. De laatste 20 km zijn zowel voor de fietsers als de chauffeur vlekkeloos verlopen. Onze Spaanse gastheer stond ons al glunderend op te wachten, een weerzien wat erg leuk was.

Om 17.00 uur boodschappen gedaan en een heerlijke en omvangrijke BARBQ gedaan bij het huisje en een heerlijk wijntje genuttigd. We hebben momenteel (tijdens het maken van het blog) een bespreking wat we morgen gaan doen. De route weten we nog niet, maar het lijkt ons wel erg leuk dat we als team bij elkaar blijven gedurende de rit.

Morgen verder!

Vertrek

Vertrek

Om exact 6.30 uur ging de wekker. Vandaag vroeg op, op weg naar huis. Iedereen was zowaar wakker en de laatste handelingen werden aan de bagage gelegd. Beneden gekomen rook de kamer naar verse koffie, onze Oliemagnaat was iets eerder wakker en had dit uitstekend geregeld!! Gelijk nog even een broodje en toen alles opruimen, bagage in de auto zetten en even wachten op onze “huisbaas”.

Half acht kwam de beste man aanrijden, samen met zijn “schaduw”. Samen hadden ze camouflage pak aan. Dat wil zeggen, de huisbaas een camouflagebroek en zijn schaduw een camouflage T-shirt. Een mooi duo!!! De huisbaas liep even door het huis heen. Hij kon gebreken vinden, wij als team gaan altijd voor heel houden. De man “wierp” nog even een blik in de koelkast en keek aangenaam verrast op. Blij nam ie afscheid van ons.

De reis naar het vliegveld verliep geheel vlekkeloos, daar de auto’s ingeleverd en naar de check in voor de koffer. Daar stond ongeveer dezelfde rij als vorig jaar, circa 500 man. De koffer bleek circa 2 kg lichter dan de heenweg, de meesten van ons dachten dat dat kwam doordat er ongeveer 2 kg crème verbruikt was. Volgens één klopte dat niet.

Op naar de security waar uw reporter traditie getrouw geheel werd gefouilleerd. Volgens de rest kwam dat doordat ik er onbetrouwbaar uit zie, volgens mij niet!! Vervolgens moest er nog een notarieel luchtje gekocht worden. Volgens ons had ie wat goed te maken, volgens hem niet.

De vlucht verliep geheel vlekkeloos onder onze begeleiding en we waren keurig op tijd op Schiphol. Ook de koffer kwam mooi op tijd zodat onze chauffeuses ons in rap tempo op konden pikken. Bij Hans W nog even de spullen verdeelt en een kop koffie gedronken. Moe maar voldaan namen afscheid van elkaar. Het was weer goed.

Hoe leuk kan het zijn, vijf totaal verschillende mannen met vijf totaal verschillende karakters die met elkaar op stap gaan. Geen onvertogen woord met elkaar gehad, altijd eensgezind en heel, heel veel plezier makend. Allemaal het teambelang boven eigen belang gesteld. Uw reporter heeft als vanouds genoten, net zo als de rest.

VRIENDEN BEDANKT  EN TOT DE VOLGENDE KEER!

De laatste fietsdag

De laatste fietsdag

Vandaag de laatste etappe met de club. Gisteravond besloten dat de rit naar Cap Formentor moest gaan. Ik schrijf dit blog momenteel terwijl onze Oliemagnaat rusteloos in de ronde loopt. Als gevolg van volledige zelfoverschatting gisteren heeft de beste man overal!! kramp. Gelukkig kunnen we hem tips geven wat je daar het beste tegen kan doen, je bent hier tenslotte als team!!

Vanochtend heeft uw reporter het voortouw genomen. De wekker stond op kwart voor acht. Gelijk bed uit en de hele ploeg wakker gemaakt. Nou, de protesten waren niet van de lucht, het duo wat gisteren Sa Calobra had gedaan had duidelijk punten zat. Toch even wat peptalk gehouden (en gedreigd dat ze volgend jaar niet meer mee mochten). Tevreden draaiden ze toen om. Toen de bedden maar op de kant gezet en onder luid protest kwamen ze aan het ontbijt.

Zoals gewoonlijk was het ontbijt in het geheel niet voorbereid. Dit ondanks dat onze Oliemagnaat claimt dat ie al uren wakker is elke ochtend. Geen warm water voor de thee, geen koffie en ook de oven stond pal op temperatuur. Uw reporter pakt dan die taak, behoorlijk verdrietig uiteraard, dan maar weer op.

Het ontbijt verliep redelijk vlekkeloos en de sfeer was als altijd uitstekend. Om 9 uur (u leest het goed) op stap. De navigatie van uw reporter verliep vanochtend niet geheel vlekkeloos. Na enige omzwervingen toch bij de Lidl in Polenca aangekomen. Uw reporter parkeerde aan de linkerzijde en u snapt het al, de Oliemagnaat 50 meter verderop rechts. Wel handig als je de spullen over twee auto’s verdeelt. Nog snel even bananen gekocht bij de Lidl en weer op stap. Een kleine 10 km vlak om in te rijden. Nou, dat had het komische duo van gisteren ook wel nodig, de oe’s en aa’s waren niet van de lucht. Toen uw reporter aangaf dat hij even een sanitaire stop moest maken waren ze overgelukkig.

Uiteindelijk redelijk opgewarmd aangekomen aan de voet van de klim. Daar geldt één regel, ieder voor zich. Zo geschiedde en na een half uurtje waren we allen boven. Even kort overleg en weer door. Adembenemende vergezichten onderweg, geweldig. Helaas zat het weer erg tegen, strak blauwe lucht en 28 graden, afzien dus. Rond de klok van twaalf bij Cap Formentor aangekomen waar we direct contact hadden met een Duitse dame die we onderweg tegen waren gekomen. We keken elkaar aan en wisten het zeker, die ruilen we tegen de Oliemagnaat (de foto’s blijven binnen ons team).

Even iets gedronken met een kleine versnapering (a € 45,-, de geldontwaarding heeft hier hard toegeslagen). Toen weer in omgekeerde richting, vol gas, naar de Lidl. In no time waren we beneden, sommigen gingen zo hard dat ze op twee wielen door de bocht gingen. Bij de Lidl hebben we de auto van Hans W gevuld met onze fietsen in de hoop dat het nu een keer zou lukken om goed te rijden. We hadden Jankees meegestuurd om een oogje in het zeil te houden.

We vertrokken gelijk en bij Concell namen we zwaaiend afscheid en hadden fingers crossed op de goede afloop. Terwijl de gedesoriënteerden onderweg waren om de fietsen in te leveren hadden de overigen de zware taak om het fort te verdedigen. Nou dat viel niet mee, het was inmiddels 29 graden geworden. We stonden met ons rug tegen de muur maar hebben uiteindelijk toch maar een biertje genomen. Want drink gerust maar dan met maten. Onze beslissing om een versnapering te nemen was geen verkeerde, het gouden duo bleek de weg volledig kwijt geraakt te zijn. Dus nog maar een versnapering genomen. Uiteindelijk kwamen ze volledig uitgedroogd bij de Villa aan waar we ze gelijk aan het infuus hebben gelegd.

Aan het zwembad een heerlijke evaluatie gehouden, allemaal volledig ontspannen. En inderdaad als je terugkijkt kun je niet anders stellen dan dat we bevoorrecht zijn. Vijf prachtige dagen gehad, veel gefietst maar ook heel veel plezier gehad en gelachen. In deze stemming een heerlijk afsluitend diner gehad bij de lokale Italiaan (in Spanje). De stemmen gaan op om volgend jaar nogmaals Mallorca met ons bezoek te verblijden (wat kan die Jankees trouwens boeren).

Morgen naar huis. Weer hele mooie herinneringen gemaakt met elkaar. The Notary weer in conditie als vanouds. The Banker still going strong. De Oliemagnaat oersterk als altijd (maar wel met kramp). The Account geeft nooit op. Uw Reporter volop genietend van alle perikelen.

Zoals eerder gezegd en gezwegen, een topteam waarin de balans meer dan perfect is. Geen onvertogen woord en elkaar volledig aanvoelend en aanvullend. Tot volgend jaar, wij hebben en nu al zin in.

Fietsdag 3

Fietsdag 3

Gisteravond met heel veel bombarie gesprekken gevoerd over hoe vroeg we wel niet op moesten staan. Naarmate de avond vorderde werd het tijdstip steeds vroeger. Vanochtend was uw schrijver geheel conform de afgesproken tijd beneden om het ontbijt aan te vangen. Het zal de lezer niet bevreemden dat uw schrijver, samen met de Oliemagnaat, de eersten waren. Het al oude spreekwoord “Als de wijn is in de man, is de wijsheid in de kan” was ook hier weer van toepassing.

Ik heb dus maar een luide schreeuw gegeven, en nog één, en nog één, en uiteindelijk ben ik naar boven gelopen en heb ze persoonlijk uit hun nest getrokken (was inmiddels al bijna 9.00 uur).

Na een goed ontbijt op stap naar Soller. De geoefende fietser weet dat dat aan de voet van de Puig Major ligt. De niet geoefende fietser interesseert het waarschijnlijk geen reet. De Puig Major, weet de geoefende fietser, is een beklimming van 871 meter. De berg zelf is 1445 meter hoog (de hoogste berg ban Mallorca) maar dat is niet begaanbaar met de fiets (is militair terrein). Tot zover Wikipedia.Rond de klok van tien begonnen met de beklimming. Rond kwart over tien begonnen we opnieuw, onze Oliemagnaat had zijn handschoenen laten liggen bij het plassen (in de bosjes). De Puig Major is een klim met een lengte van ruim 13 km. Gemiddeld stijgingspercentage ligt rond de 6,5%. Dat percentage ligt de spinnersopstap wel, vanaf 5% lusten we nagenoeg alles.

Errol en Hans S hadden reeds snode plannen gesmeed om bovenaan de Puig Major door te fietsen naar Col del Reis en dan af te zakken naar Sa Calobra (het serpent volgens de geoefende fietser), nog eens 12 km klimmen met 7,3% als gemiddeld stijgfactor. Geheel volgens het plan voltrok dit zich. De verstandigen, Jankees, Hans W en uw reporter, vonden het bij de tunnel boven welletjes en keerden om. Errol en Hans S gingen door.

Dit plan was door hun beiden in de voorafgaande dagen gesmeed. De puzzel viel voor ons nu volledig in elkaar. Beiden hebben zich de afgelopen dagen enorm gespaard. Toeval bestaat dus niet, beiden een lekke band, ketting er af gelopen, Errol ging zelf zover dat ie de GoPro van het stuur geslagen heeft. Dit alles om zich voor deze koninginnenrit rit te sparen.

Dus, 129 jaar ging op stap zonder begeleiding naar Sa Calobra, de oude gekken (we hebben diep respect maar dat zeggen we niet uiteraard). De verstandigen hebben lekker aan het strand op een terrasje gezeten en hun omgeving vermaakt. Eén Hollands stel vond het vermaak zo hoog dat de volle drie uur hebben uitgezeten. We kregen zes euro fooi van ze toen ze weggingen.

In de tussentijd kregen we steeds via Whatsapp de vorderingen van het senioren duo, daar keken we met veel voldoening naar. Elke vordering beloonden we ons met een traktatie zoals een biertje, cappucino, appeltaart en noem maar op (circa 2,5 klio aangekomen).

Rond de klok van 5 uur gaf het duo aan dat ze aan de laatste afdaling begonnen. Het werd tijd ook, we zaten proppie vol. Half zes zagen we ze van de heuvel aan komen racen. Heel hartelijk hebben we ze opgevangen en gereanimeerd voordat we naar de Villa terug reden.

Even resumé. Hans W (tot voor 2 weken voor vertrek nog geblesseerd), Jankees (niet zo heel veel getraind dit jaar) en uw reporter (rugblessure) hebben de Puig Major bedwongen. Een enorme prestatie.

Errol en Hans S hebben de Puig Major, Col del Reis en Sa Calobra bedwongen. Menig jonkie kan hier een puntje aan zuigen. Dubbel respect en enigszins jaloers zijn we wel. Een fantastische dag voor het gehele team.

Mannen, uw reporter is trots op jullie!!!

De tweede fietsdag

De tweede fietsdag

Vanochtend uitgeslapen, even bijkomen van alle inspanningen van gisteren. Kwart over acht had ik het idee om Jankees te supporten. Jankees zou tenslotte elke dag ’s morgens gaan zwemmen. Rond half negen even z’n kamer ingelopen om ‘m op te halen. Helaas, Jankees zwemt alle dagen behalve vandaag, Behoorlijk teleurgesteld ben ik toen afgedropen (ook niet gezwommen dus). Na het zwemdebacle boodschappen gedaan. Eroski Center, dat is DE supermarkt in het dorp. Jankees was mee maar die kreeg hele andere beelden bij de naam. Ik heb een kwartier nodig gehad om uit te leggen dat je hier wel worst kan krijgen, maar dan met stokbrood. Hevig teleurgesteld hebben we de boodschappen gedaan. Twee uur lang heeft ie lopen mopperen.

Saillant detail was dat we bij vertrek geen Hans S konden vinden. Tijdens onze boodschappen is Errol een half uur op spoor gegaan. Net voordat Errol Derrek Bolt (opsporing verzocht) in wilde schakelen kwam het lijdend voorwerp van de WC niets vermoedend en geheel opgelucht de Villa in lopen. Shit happens.

Bij terugkomst heerlijk ontbeten onder het genot van een kopje koffie die we opgezet toen we boodschappen gingen doen. Tijdens het ontbijt consensus bereikt over de etappe van vandaag. De klim vanaf Bunyola via Col de Soller naar Port de Soller vice versa. Een uitdagende rit mag ik wel zeggen zo met deze club.

Zo gezegd zo gedaan. In het plaatsje de fietsen uitgeladen en op stap. Na enig geharrewar de juiste route gevonden (google maps van de roadcaptain was iets in de war). De beklimming was werkelijk prachtig. Elkaar op de top opgewacht om even bij te komen en toen naar beneden. Ik zei al, de klim was prachtig, de afdaling was zo niet mooier. In vogelvlucht naar beneden (beelden op de GoPro van Errol). Aan de voet aangekomen doorgefietst naar Porto de Soller, qua uitzicht een prachtige beloning. Daar aangekomen een rondje langs de haven gefietst, foto’s gemaakt en spaghetti gegeten.

Vervolgens de moed opgevat om de terugtocht te aanvaarden. Heen en weer ruim duizend klimmeters gemaakt vandaag. Aan kop had Errol op gemene wijze (Peter Sagan) de laatste meters Hans S zoek gefietst. Jankees en uw reporter sloten de rijen en hebben op de top nog een selfie gemaakt. Bij de aankomst begon het reeds licht te spetteren, dus gelijk de afdaling aangevangen. Net voordat de hemel open brak stonden we met z’n vieren on een prachtig afdak. Alleen Hans W vond het heerlijk fietsen in de moesson.

Na een kwartiertje onder het afdak gestaan te hebben besloten Hans S en uw reporter om de auto’s op te halen. Als er zich twee voor het team op offeren zijn hun het wel. Nadat iedereen in de auto zat was het prachtig weer en geen wolkje meer te bekennen.

Als eten hadden we besloten om een team BarBQ te organiseren. Konden we rustig allemaal de was doen en bijkomen. Ik zal u de details besparen maar de BarbQ was een doorslaand succes. We hebben polonaise rond het zwembad gelopen en Hans W had nog zo’n honger dat ie z’n fietsschoenen op de BarBQ had gelegd. We zijn echt wel even bezig geweest om ‘m te overtuigen dat ie ze niet moest opeten. Dat was ook het moment dat we iedereen naar bed hebben gestuurd. Errol en uw reporter zitten nu nog even aan een drankje dit blog te schrijven.

Hopend op beter willen we morgen de Puig Major fietsen vanaf Port Soller. Daar vandaan door naar Sa Calobra en weer terug. Het zal ons benieuwen wat de dag morgen zal brengen.

Bejamin en Nestor

Eerste fietsdag

Dag 2, zondag 8 oktober

Vanochtend vroeg luid wakker gemaakt door een spartelende Jankees. Die was aan het zwemmen om 10 voor acht!! Geen prettig gezicht als je eerste blik van de dag die kant op gaat. Erg geschrokken zijn we het ontbijt gestart. Een heerlijk ontbijt trouwens. Het koffiezetapparaat echter bleek van hetzelfde kaliber als vorig jaar. Om 8 uur gezet, om half 10 al klaar. 

Onder het ontbijt de komende dag besproken. Bij het omkleden bleek dat het ondergoed van de wegkapitein niet was meegekomen. Hij verdenkt zijn vrouw ervan dat zij dit bewust uit zijn koffer heeft ontvreemd. De oplossing was gelukkig eenvoudig. Van elke ploegmaat schuift de gebruikte onderbroek 1 dag door naar de wegkapitein. Zo heeft ie elke dag een bijna schone onderbroek.

Gisteravond tot laat besproken wat de route van vandaag zou moeten zijn. Vanochtend nogmaals gedaan want niemand wist het echt meer zeker. Uiteindelijk besloten om eerst de fietsen op te halen, dan weer met de auto´s naar de Villa terug te gaan en van daaruit per fiets naar Sineu te rijden. Een redelijk vlakke etappe van circa 55km dus! 

Zo gezegd, zo gedaan. In colonne op naar de fietsenzaak van Fred Rompelberg in Platja de Palma. De fietsen in ontvangst nemen verliep redelijk ordentelijk. Slechts één klein incidentje deed zich voor toen de Oliemagnaat voor wou dringen. Hij hoorde Hans (Westdorp zou die mevrouw heel duidelijk, maar dat was de beste man geheel ontgaan). Na wat lichte strubbelingen ging ie toch mopperend akkoord dat ie ff moest wachten. Gelukkig had Hans S wel de maten van z’n fiets doorgegeven, echter er was wat onduidelijkheid over wat nou plus en wat nou min was. Een half uur later toch consensus bereikt en terug naar de Villa.

Na een quick lunch (de bananen moesten op) rond de klok van 12.00 uur op pad. Bij het automatische hek moesten we reeds vol in de remmen omdat de reactietijd van het hek enigszins trager was dan ons team. De eerste 25km gingen voortvarend (heuvel af). Daarna dienden de problemen zich aan de horizon aan. Het begon met een grindbak waar menig formule 1 circuit jaloers op zou zijn. Deze grindbak was slechts 2,5 km lang. Na veel loopwerk eindelijk weer asfalt. Probleem was echter dat dit asfalt recht omhoog ging. Daar ging ons plan voor een vlakke etappe.

Allemaal flink in de beugels dus en op karakter (en kwaliteit, ervaring, talent en ik weet niet wat allemaal) omhoog geklommen. Als team dus een enorme prestatie neergezet en gezamenlijk bij de koffiestop aangekomen. Na de koffiestop moesten de oudjes echter afhaken. Na 5 km kreeg onze Oliemagnaat een lekke voorband. We zagen ´m van het begin af aan al aan het zigzaggen om zo veel als mogelijk rommel op z´n banden op te pikken. Uiteindelijk zag ie zijn kans schoon en fietste ie door zo een grote hoeveelheid glas dat z´n band wel lek moest gaan.

Jankees zag zijn kans schoon en schoot Hans S (HTS´r werktuigbouw) te hulp. Anderhalf uur later was de band al gewisseld, zo ook de kant van het magneetje. Ik heb wel 30 keer aan moeten horen dat de oliemagnaat geen snelheid op de display van z´n fietscomputertje kreeg. Het motto van dit verhaal is dat als de lamme de blinde helpt ze samen in de gracht vallen.

Weer op weg. Zeker 68 meter verder bleek dat Errol een lekke band had (een aflopende band dus). Weer kwam Jankees naar voren, echter die hebben we af geserveerd. 58 seconden later waren we weer op weg en geheel probleemloos hebben we de Villa weten te bereiken. Uiteindelijk bleek de route 10 km langer dan van te voren was ingeschat, 65km dus. 

Na het fietsen was het goed rusten en met een versnapering aan de rand van het zwembad. Een uurtje voor ons zelf we ieder op geheel eigen wijze heeft ingevuld. Na afloop lag de opblaaskrokodil met een tevreden grijns naast de stretcher. We hebben beeld, echter voor boven de 18. Voor het eten allemaal nog even de was gedaan en onder de douche geweest. 

Om 19.30 uur spic en span naar de pizzeria vertrokken. Onderweg nog even de huisbaas gesproken, 2 maal Moeia Bien en Perfecto gezegd (heeft de man ook wat te vertellen thuis) en naar de pizzeria gelopen. Daar heerlijk gegeten, naar huis gegaan en gelijk The Banker ingestopt onder de wol.Nu zitten we onder het genot van een glas melk (slaap je lekker van volgens Errol) het blog te schrijven. Zo even terugkijkend weer een saaie dag. We hopen dat het morgen eindelijk eens een keer leuk gaat worden. 

Opgemerkt moet worden dat we met z´n vijfen een solide team vormen waar niemand tussenkomt!!!

P.s. Beeldmateriaal volgt.

Eindelijk op stap

Dag 1, Vertrek naar Schiphol

Rond de klok van half 3 kwam de gehele ploeg aanrijden om mij op te pikken. Karin en Ramon waren de gelukkigen die dit jaar waren uitgeloot om ons weg te mogen brengen (er waren 139 inschrijvingen). De grote weekendtas, met veel te veel spullen, stond klaar om in te laden. Na een voorspoedige rit stapten we rond 15.00 uur uit bij vertrekhal 3. Voordat we de grote weekendtas afgaven bij balie 28, nog even de persconferentie gehouden voor een afgeladen zaal geïnteresseerden. Na ons slotwoord nog een staande ovatie gekregen en toen snel naar onze privéjet. Nu weet iedereen die ons kent dat wij zeer genereus zijn. En daarom mochten er nog circa 180 uitverkorenen met ons mee naar Palma de Mallorca in ons vliegtuig.

Geheel volgens onze planning kwamen we op tijd op het vliegveld van Palma aan. In record tijd de auto’s opgehaald en naar de Lidl gereden. We moesten uiteraard brood, beleg, melk en fruit hebben. Aansluitend naar de Villa gereden waar we om 22.00 uur hadden afgesproken. Wij als Spinners houden van op tijd, dus 21.56 uur reden we oprit op. Nou, die 4 minuten te vroeg viel niet geheel in goede aarde. We betrapte de eigenaar er op dat hij net een vers biertje uit de koelkast haalde en opende. Uit beleefdheid vroeg ie of wij ook een biertje lustte? Daar heeft ie nu nog spijt van, uit beleefdheid hebben we niet geweigerd uiteraard.

Maar alle gekkigheid op een stokje, de eigenaar van 71 was vergezelt van zijn vrouw en een, naar ons idee, zwerver. We kregen een geweldige rondleiding, geheel in het Spaans. Onze Muaja biens en Perfecto’s waren niet van de lucht. Achteraf bleek dat iedereen die vraag of we een biertje lustte goed te hebben begrepen. De rest totaal niet. Uiteindelijk ging het ontvangstcomité rond 23 uur weg, ze waren voldaan omdat ze dachten dat de uitleg goed aangekomen was.

Omdat we nog niet (zoveel) hadden gegeten hadden voor een Barbq inkopen gedaan. Rond 23.01 uur hebben we Barbq aangestoken en hebben we de inwendige mens versterkt. Moe maar voldaan zijn we rond 1.30 uur naar bed gegaan.

O ja, de Villa, bijna vergeten. Zoals het op de plaatjes is aangegeven moet je niet geloven. Straks denken jullie nog dat we hier helemaal niet voor het fietsen komen. Nee, deze Villa is beter als die van vorig jaar.