Het laatste teamoverleg voor vertrek

Geachte lezers,

Vandaag de laatste bijeenkomst op Nederlandse bodem. Eigenlijk was het de bedoeling om de helmen, schoenen en toilettassen af te geven bij mij. Deze doen we namelijk gezamenlijk in één koffer. Voor de rest reizen we "licht" volgens een oud soldaat uit ons midden. Dat houdt één stuks handbagage in het vliegtuig per persoon.

Na het afgeven van de goederen bleven ze net zo lang "hangen" dat ik wel verplicht was om te vragen of ze koffie wilden. Nou, dat was niet tegen dovemans oren gezegd.Afijn, de meute koffie gegeven en nog even wachten op Jankees voor zijn helm, schoenen en toilettas. Scherp tegen sluitingstijd kwam hij aangefietst.

Het begrip “licht” reizen had hij wel erg serieus genomen. De fietstassen van JK zaten overvol, hij moest drie keer lopen van de fietstassen naar binnen om alles voor het donker binnen te krijgen. Na enig doorvragen gaf ie toe dat er alleen een tandenborstel in z’n handkoffertje was overgebleven. Hij vroeg zelfs of ie mijn tandenborstel mocht gebruiken, dan kon ie z’n handkoffer gewoon thuislaten.

Afijn, ook Jankees dwong koffie af en zo zaten we allen rond de tafel. Uiteindelijk toch nog een prima overleg geworden waarin we vele serieuze nog besproken hebben op de valreep. Mijn dochter, die aanzat aan de grote mannen tafel, begreep niets van onze geheimtaal en hoopt dat het daar goed gaat aflopen.

Dinsdagmiddag vertrek bij buurman en buurman, rond de klok van 13.00 – 13.15 uur gaat het circus richting Schiphol.

Ik heb er zin in maar hou mijn hart vast,

Benjamin

Dag 3 in het water gevallen

Maandag 7 september 2015

Vandaag is in het water gevallen. Bij het opstaan regende het en het heeft zich nagenoeg beperkt tot één bui.

Weer een prima ontbijt gehad, verzorgd bij Hans, maar niet Anders maar andere Hans. Treurig naar buiten zitten kijken met elkaar en hoopvol de lucht analyseren. Tijdens deze analyse hoorden we wel heel rare geluiden boven. Eigenlijk niemand durfde naar boven te gaan, uiteindelijk hebben we Errol naar boven geduwd om poolshoogte te nemen. Daar vond Errol onze Jankees die op het eerste gezicht moslim geworden leek te zijn (zie foto). Dat viel achteraf gelukkig mee.

Uiteindelijk om half twaalf het regenpak aangetrokken, de fietsen van stal gehaald en op pad gegaan. De eerste 500m waren veel belovend en droog. Maar tijdens de eerste klim gingen de hemelpoorten open. En hoe, na de klim volgde de afdaling en daar zag je werkelijk geen hand voor de ogen. In het eerst volgende dorpje, Olsberg, een poosje staan wachten in een lokaal bushokje totdat het redelijk droog werd. Zelf waren we reeds doorweeeekt tot aan de bilnaad.

Toch maar weer op de fiets geklommen en doorgefietst naar Brilon. Gelukkig weer volop regen gehad en weinig zicht. In Brilon aangekomen begon de zon opeens te schijnen. Wel raar zo’n ding tussen de wolken door. Met het schijnen van de zon liep de temperatuur ook op. Dus een terrasje opgezocht en koffie met torte genomen, daar waren we wel aan toe inmiddels. Ik heb gelijk even van de gelegenheid gebruik gemaakt om m’n schoenen leeg te gieten en m’n sokken uit te wringen.

Gelukkig begon het net weer te regenen toen we op de fiets stapten, we beginnen het gewoon heerlijk te vinden dit weer. Wel unaniem besloten om de rit af te breken en de kortste weg naar huis te nemen. Dat kortste bleek reuze tegen te vallen, na behoorlijk wat omzwervingen en vragen toch de weg terug gevonden. Rond 14.00 uur waren we thuis.

Eerst even douchen en toen leek het ons wel leuk om toch even naar Brilon terug te gaan voor wat site seeing. Met z’n allen in de olieboot en op stap, wel lekker droog en warm die wagen. In Brilon aangekomen de auto geparkeerd en lekker wandelen. Brilon blijkt echter niets anders te hebben dan dat ene leuke pleintje waar we reeds koffie hadden gedronken. Daarom staat het ook in geen enkele reisgids waarschijnlijk. Wat ze wel hebben is een afdeling zéér lelijke mensen, tjonge jonge, wat liepen daar lelijke mensen rond. En niet één maar hele hordes, wij vielen helemaal in het niet in deze omgeving. Op een gegeven moment werden we aangesproken door zo’n lelijke man. Hij stelde Hans S een vraag maar wat ie bedoelde zijn we nog niet helemaal uit. Hans S dacht dat ie z’n fiets kwijt, ik twijfel er of ie dat goed heeft begrepen. Dus, gillend naar huis na het nuttigen van een biertje en choco.

Thuis even een tukkie gedaan (Jankees en Errol gingen borrelen), hadden we nodig. Rond 19.00 uur naar ons stamhotel voor het laatste avondmaal. Heerlijke soepjes, schnitzels en koffie mét genomen. Eén van de maaltijden bleek achteraf behoorlijk bedorven te zijn geweest. Onze Jankees kreeg een partij last van winderigheid. Hij kan het zelfs niet meer afdeppen met een kaiserbolletje brood. In eerste instantie liet er één in de kamer waarna we aan blok zijn verhuisd naar de keuken. Je kon de geur proeven en we zijn bang dat we de borg niet terug krijgen omdat die geur zich heeft vastgezet op wanden en plafond. Het was in de keuken een tijdje rustig, maar uit het niets kreeg weer last van broekhoest. Je raad het al, hij zit nu alleen in de keuken en heeft een omgangsverbod met ons gekregen.

Morgen misschien een laatste ritje en dan weer op huis aan. We zijn aan het tossen wie Jankees in de auto krijgt en hopen dat ie uitgewind is. Wellicht gaan er een aantal met de trein.

Al met al weer een enorm leuk uitje gehad waarvan het fietsen in het water is gevallen maar de stemming geen moment is weggeweest. Morgenavond of woensdag nog een afsluitend verslag van onze belevenissen op dinsdag. Wij hopen dat we lezers een beetje sfeerbeelden mee hebben kunnen geven.

Tot gauw,

Spinnersopstap

Dag 2

Dag 2

Vandaag redelijk weer bij het opstaan. Bij het zeer verzorgde ontbijt van de olieman (die overigens zo maar Hans Anders genoemd wordt in de volksmond) hebben we de route bepaald. Dat verliep overigens niet zonder slag of stoot, maar toch. Een mooie route van 58km hebben we uitgezocht. Drie maal in de lucht gekeken of de weer houdbaar was en op de fiets gestapt.

De rit van 58km start overigens in Willingen, daar zitten wij overigens ruim 6km vandaan. Daar zijn we rustig heen gefietst, bergop. De routebeschrijving voldeed redelijk, hier en daar 7km omgefietst. Op het eerste gezicht leek het een ronde te worden waarvan je eigenlijk niets van kan vermelden op het blog. Het breekpunt echter was de lekke band van Errol, evenals vorig jaar bleek de beste man zijn spullen wederom niet op orde te hebben. Hij had 2 banden via internet gekocht. De beste en de duurste banden zei ie nog hoopvol drie dagen geleden, ja ja. Gelukkig waren we verkeerd gereden en tijdens het plakkenhadden we rustig de tijd om de juiste weg uit te zoeken.

Benjamin had het alternatief onderzocht en dat leek er goed uit te zien. Na een klim van 1km, 13% overigens, ging de mooi geplaveide weg over in een enorm lastige rot(s)weg. Ik heb alleen maar gemopper en gevloek achter me gehoord. Gelukkig kan ik daar goed tegen, terugrijden was geen optie overigens. Als laatste kwam Hans W het gewone pad weer op, als laatste omdat Hans alle losse onderdelen had opgeraapt en weer aan de rechtmatige eigenaar overhandigde.

Van zo’n avontuur krijg je natuurlijk enorme honger. In een plaatsje waar 99,99999999999% van de mensen in deze wereld nog nooit van heeft gehoord gingen wij eten in een Gasthaus. Een enorm aardige wereldvreemde Waard ontving ons, volgens ons had de beste man nog nooit iemand van buiten dat bijzondere dorp ontvangen. Met vijf man kregen we 4 heisse chocolat und 2 kaffee. Reeds bij het neerzetten had ie het al in de gaten dat er iets niet klopte. Uiteindelijk, na drie keer natellen, hebben we Jankees maar de schuld maar gegeven dat hij dubbelhad besteld. Het maken van de Strammer Maxxen ging goed, vier maal met 3 eieren, 1 x met 2 eieren. De ham was op, de man echter beweerde dat het met salami het nog lekkerder zou zijn en dat ie dat alleen voor ons maakt. Afijn, iedereen voorzien van de Strammer Max en daar wilden we graag een foto van hebben. Nou, dat hebben we geweten, foto Hansi heeft ongeveer 8 keer uitlegt hoe het moet en op het moment supreme ging het scherm op zwart. Foto Hansi nogmaals in zijn beste Duits uitgelegd en daar gingen we, de beste man bleef echter de knop ingedrukt inhouden en nu hebben we persoon ongeveer 8 foto’s.

Na het eten weer op weg, warm draaien met een enorme afdaling. Na de afdaling de weg alweer kwijt en dus overleg met iedereen die er verstand van had, of dacht te hebben. Daar gaf de route aan dat we op olngeveer 40km zouden moeten zitten, echter wij hadden reeds 60km achter de kiezen. Ging lekker dus. Na enig overleg besloten om de kortste route naar huis te nemen. Dat was dus gewoon de route afmaken volgens de beschrijving. Na enig klimmend ongemak langs een route die we hadden kunnen vermijden, aangekomen in Usseln, eerst maar weer energie op gedaan. Allemaal aan de Eierlikeurtaart alleen Hans Anders nam iets anders, Nussecke taart (god mag weten wat dat is).

Na dit korte intermezzo de laatste 12km aangevangen, probleemloos zou je denken. Echter, in de laatste 6km weer lek, de Hans Anders. Wat is het toch vervelend als mensen hun materiaal niet op orde hebben. Uiteindelijk hebben de twee Muppets de band geplakt. Prima gedaan zou je zeggen. Alleen het oppompen van de geplakte band lukte niet, man man wat kan een mens daar moe van worden. Met een heleboel vertraging uiteindelijk net voor donker thuis gekomen en een borrel gedronken op de goede thuiskomst.

Wat heel positief was van deze dag, was dat we thuis zouden eten. Hans S ging koken en heeft een overheerlijke spaghetti gemaakt, hulde. Het wachten op het toetje duurde daarna wel erg lang, het bleek dat de inkoper dat vergeten was. Koffie was een goed alternatief, dit om even rustig uit te buiken.

Al met al een prachtige dag waar iedereen zich weer van zijn beste kant heeft laten zien.

Nu nog even napraten en dan vroeg op bed. Morgen weer verder.

Het team.

Dag 1, regen

Dag 1

Waar zal ik eens beginnen met schrijven. We hebben zo veel meegemaakt in 24 uur dat ik een behoorlijke schifting heb moeten maken. Daarmee vervalt wel een hoop plezier voor de lezer, maar ja, we moeten domweg keuzes maken.

Gisteravond (nacht) laat de dag afgesloten. Tijdens het opruimen kwamen we er achter dat alcohol behoorlijk snel verdampt hier in Duitsland. Nagenoeg alle flessen drank waren leeg terwijl geen van allen ook maar een flauw idee had hoe dat nou kon!!! Lekker slapen en de wekker niet aan, we hebben tenslotte een earlybird.

Vanmorgen vroeg schijnt het dat onze earlybird op tijd het huis had verlaten om overheerlijke Duitse broodjes te kopen. Ik heb ‘m noch horen weggaan, noch terug horen komen, dit in tegenstelling tot vorig jaar. Waarschijnlijk heeft ie zich toch nog iets van ons commentaar aangetrokken.

Tijdens het overleg bij het overheerlijke ontbijt diverse opties doorgelopen wat te doen deze dag. Het regende namelijk enorm. We hebben diverse weersites op Google gezocht en bekeken. Uiteindelijk zij we afgegaan op de voor ons meest gunstige voorspelling, tot circa 13.00 uur zou het nagenoeg droog blijven. Na stemming wilden drie man fietsen, twee verkozen in de warmte van het huisje te blijven.

Voordat we echter op stap konden dienden we nog één probleem op te lossen. Onze olieman was zijn bril kwijt. Hij wist het zeker, hij had ‘m gisteravond op tafel in de woonkamer laten liggen!! En met het fietsen had ie ‘m beslist nodig. Met broodjes halen had ie op het gehoor gereden maar met fietsen gaat dat niet. Het hele huis overhoop gehaald, man man wat een rommel hebben we mee. Resultaat, niet gevonden. Nog maar een keer opnieuw zoeken, ook in de auto. Goed terug denken of ie ‘m in het restaurant had laten liggen gisteravond, maar niets van dat alles. Uiteindelijk nogmaals zn slaapkamer wederom doorgezocht en gevonden. De bril had ie dus toch meegenomen naar bed maar in de verkeerde koker gedaan (welke koker laat ik aan de fantasie van de lezer over).

Uiteindelijk om 11 uur op de fiets geklommen en op stap. Een klein rondje gefietst want er zou weer veel regen aankomen. Ongeveer op de helft kwamen we een colletje tegen waar een waarschuwingsbord stond met stijgingspercentage 13%. Vertwijfeld stonden de zestigplussers te kijken zullen we dit doen of niet. Uiteindelijk heb ik ze streng toegesproken, we gaan. Gisteravond hadden ze tenslotte ook geen probleem met 40% en nu opeens janken.

Via Willingen het rondje afgemaakt en in de afdaling naar het huis werden we ingehaald door Hans W en Jankees. Die hadden boodschappen gedaan in Willingen, de tekorten weer aangevuld zal ik maar zeggen. Kletsnat van het water wat vanaf de weg opspatte de fietsen in de kelder gezet en de kettingen vertroeteld.

In de middag met de trein naar Willingen gegaan om etwas zu spazieren. Lekker koffie met taart gegeten en een rondje gelopen. Tijdens het wandelen begon het enorm te plenzen en we zijn gelijk een winkel ingevlucht. Tenminste, dat dachten we. Toen we binnen kwamen bleek het een ordinaire kroeg te zijn. Maar ja, met die regen buiten hebben we er maar het beste van gemaakt.

Terug gegaan met de taxi en in ons stamhotel overheerlijk gegeten en gedronken. Nu het blog schrijven en zo maar weer een drankje doen.

Fijne avond en tot morgen

Abfarht zum Suaerland

Hallo allemaal,

In het draaiboek stond het vertrek gepland op 7.00 uur ’s morgens. Om 8.55 uur kwamen ze allemaal vrolijk aangereden. Een ontspannen vertrek zal ik maar zeggen. Alles bij mij ingeladen en op stap. In twee auto’s op naar ons “landhuis” in Duitsland. Ik had de deur nog niet dicht of de olieboot was al aan de horizon vertrokken. Wij in de volgauto hebben we gelijk ons plan maar getrokken en zijn er gezapig achteraan gehobbeld. Reeds bij Hunxe in Duitsland kregen we ze weer in het oog, circa 180 km verder dus. Na de koffie en gebak weer in de auto en op stap. De olieboot was van chauffeur gewisseld en hoopvol vertrokken we weer op pad in de hoop dat we gezamenlijk naar het eindpunt zouden rijden. Echter na 30 cm was die hoop al vervlogen. Sommige leren het nooit.

Op ongeveer 20 km voor aankomst bij ons landhuis ging de telefoon, waar we bleven. Uitgelegd dat je ook rustig kan rijden en aangegeven dat het nog even kon duren.

Bij aankomst even contact gehad met een alleraardigste mevrouw die even de sleutel kwam brengen. Uitleg gehad over hoe het allemaal in zn werk gaat, geïnstalleerd en daarna boodschappen gedaan. Gelijk even een vers broodje gegeten en de boodschappen thuis gebracht. Alles wat we gekocht hebben gelijk in de koelkast gezet en aansluitend op de fiets geklommen. Een prachtige omgeving, met veel glooiingen. Uiteindelijk in Willingen een bakkie gehaald op een terrasje. We zaten nog geen 5 minuten en er schoven al drie prachtige jonge dames aan. De dames hebben we enkele Nederlandse woorden geleerd, daar zullen ze in de toekomst nog veel plezier van hebben als ze nog eens Holland bezoeken.

Terug gereden en in het huisje nog even een evaluatie gehouden, dit ondersteund door video beelden. Met name het filmpje met blblblblblblblbbblblblblblblbl hebben we veel aan gehad. De evaluatie lachend afgesloten, gedoucht en op naar het restaurant om te eten. Een echte Duitse degelijke maaltijd. Prima wijntje en biertje erbij, dat alles voor nog geen € 20,- pp.

Nu zitten we nog even aan een drankje de dag van morgen voor te bereiden. Met het punt Jagermeister staat hoog op de agenda, die is al op. Voor nu genoeg, als ik effe niet oplet zakt het niveau enorm. Ik zal ze weer in het gareel moeten brengen.

Tot morgen,

Rob (de jongste, u weet wel)

Es geht los (it giet oan)

Es geht los (it giet oan)

De spanning loopt naar mate D-day nadert. Na maanden van uitputtende trainingen, gezond eten, weinig tot geen alcohol en veel slaap gaat het weer gebeuren. Fietsen worden gepoetst, materialen nagelopen, bidons gereinigd en outfits opgepoetst. Vrijdag 4 september gaan “Spinnersopstap” weer op stap. Ditmaal gaan we de heuvels van het Sauerland trotseren. Minder venijnig dan de Zuid-Limburgse heuvels, wel veel hoger!!

Zoals gezegd was de voorbereiding meer dan optimaal, het lijkt wel of het team jonger wordt in plaats van ouder. Zeker het deel onder de 60 lijkt geen spat ouder geworden. De komende week veel rusten (rust is ook training) om fit aan de start te komen. Dat lukt de meesten overigens goed.

Het team heeft wederom een machtig onderkomen kunnen scoren. Ditmaal betreft het een landhuis gelegen in de buurt van Willingen. De echte locatie houden we uiteraard geheim, we willen in alle rust onze ritten rijden en geen paparazzi rond het huis. Het landhuis heeft 6 slaapkamers, dat houdt in dat in één slaapkamer de fietsen kunnen uitrusten ’s nachts.

Het ligt in de bedoeling dat we op vrijdag 4 september, na aankomst en huis indelen, een rondje gaan rijden van circa 45 km. De andere dagen elke keer circa 85 km. ’s Avonds hebben we als gewoonlijk eerst theepauze voordat we gaan eten. Na het eten nog even wat vitamine drankjes en dat op tijd naar bed en ’s morgens vroeg op.

Als Benjamin van de club kan ik niet anders zeggen dat ik er wederom veel in heb om met die oudjes op stap te gaan. Benieuwd wat we nu allemaal weer gaan meemaken.

Wordt vervolgd……..

Laatste dag, la Redoute

Gister, zondagavond, om 22.30 uur naar bed gegaan, de drank was schoon op. Kort overleg nog even hoe we het pand op maandagochtend in recordtijd zouden kunnen verlaten en slapen maar.

Om 08.00 uur wreed wakker gemaakt door verschillende oerkreten, eindelijk mocht ie het op dit tijdstip doen zonder dat iemand boos zou kunnen worden. Eerst gegeten, ingepakt en het huisje veegschoon gemaakt. Nu moesten de fietsen nog op de dragers van de auto's. Appeltje eitje zou je denken, heen ook goed gelukt. Nou dat viel toch tegen, de "emoties liepen hoog op" en na wat aanpassingen vanuit historische foto's (gemaakt op vrijdag van vertrek) is toch alles nog goed gekomen.

Vanuit Schin op Geul naar Remouchamps aan de voet van de gevreesde la Redoute gereden. La Redoute is voor kenners een berg met historie, is vele malen scherprechter geweest in de voorjaarklassieker "Luik - Bastenaken - Luik". Uit Wikipedia:"De top van la Redoute ligt op een hoogte van 292 meter. De heuvel heeft een lengte van 1650 meter. Het hoogteverschil is 161 meter met steile stukken van 22% en een gemiddelde stijging van 9,5%. In het dorp aangekomen hebben we ons eerst grondig voorbereid. Koffie met vlaai, ten slotte moet je nooit bezuinigen op brandstof voor het klimmen.

Na een korte warming-up zijn we richting la Redoute gereden. Het eerste stukje langs de provinciale weg was reeds stijl, dan linksaf bij het gedenkteken en dan rechtop omhoog. Nu hebben we in Limburg veel geklommen, een helling als deze zijn we niet tegengekomen. Imposant dus, net het gevoel of je geparkeerd stond. Uiteindelijk zijn we allen fietsend en / of lopend bovengekomen (doorhalen wat niet van toepassing is).

Vanaf la Redoute nog een kleine ronde over de Belgische wegen gereden met onderweg een pitstop (zonder gebak dit keer). Half in de middag kwamen we weer aan bij de auto's en hebben de fietsen weer opgeladen. Nog even iets gegeten in het dorpje (je verbruikt wat als fietser) en toen huiswaarts gekeerd.

Halverwege Nederland voor de zekerheid toch nog even kort bij elkaar gekomen, dit om door te spreken wat we thuis wel en vooral niet zouden vertellen (onder het genot van een hapje en drankje). Toen het laatste traject aanvaard en veilig thuisgekomen.

Als Benjamin van de groep moet ik eerlijk zeggen, het is mij reuze meegevallen met die zestig plussers. We kunnen terugkijken op een geweldig weekend waarin geen onvertogen woord is gevallen en vooral heel veel gelachen is.

Teammaten, bedankt en tot de volgende trip!!