Dag 3, rondje Vaals

Gisteravond lekker gegeten in het restaurant beneden. De eigenaar schoof ook nog even aan, nieuwsgierig naar wat vijf van die kampioenen nou uitspoken op zo’n dag. De beste man was er enorm van onder de indruk van onze (behoorlijk door de drank aangedikte) prestaties. Na een eindversnapering zijn we voldaan huiswaarts gekeerd om te evalueren. De evaluatie verliep ontspannen en rond 23.59 uur zijn we naar bed gegaan.

Vanochtend op tijd opgestaan (denk ik). Toen ik vanuit mijn slaapkamer naar de woonkamer liep kwam ik onze grootste renner tegen die met een enorm slot de slaapkamer kwam uitlopen. In eerste instantie dacht ik, wat heeft ie daar nou mee gedaan. Meteen bekroop mij het gevoel dat ik het ook helemaal niet weten wil. Ieder heeft zo zijn eigen fetisj denk ik.

Onze oliezoeker had wederom voor een fantastisch ontbijt gezorgd, een aanwinst voor het team deze kanjer. Lekker gegeten en gedronken en wederom de fietsen schoongemaakt (man man wat plakt dat Limburg toch). Ook nog ff een route in elkaar gezet, via Simpelveld en Bocholtz (ja op visite bij onze oosterburen) naar Vaals. Vanaf Vaals via Epen, Slenaken terug naar het huisje. Een rondje drielandenpunt bij Vaals zal de goede lezers zijn opgevallen. Hoogste punt van Nederland met 328 meter zegt men. Niets is minder waar, het hoogste punt van Nederland ligt in Simpelveld, dit met een hoogte van 334 meter. Hebben we zelf gecontroleerd, basta!! Om 11.00 uur nog even naar de lucht gekeken, maar nergens wolken te zien, dus op stap met de Zonnebloem.

De Limburgse heuvelen hebben vele gezichten, één ding hebben ze echter gemeen, de klimmen zijn venijnig. Zo ook de berg bij Vaals die naar het drielandenpunt voert. Onze olieman zat in de verkeerde versnelling en ja hoor, de benen stagneerden reeds naar 4 meter klimmen en de beste man viel om. Hij kwam gelukkig goed terecht (tussen een Porsche en een BMW). Na oliepeilcontrole van beide wagens hebben we met z’n vieren weer in het zadel geholpen (je maakt wat mee als begeleider) en een duwtje in de goede richting gegeven. Na een verder probleemloze klim bovengekomen en lekker koffie met vlaai genomen. We zaten er nog niet of er kwam een enorme bui naar beneden, geweldig om te zien hoe anderen daarin aan het ploeteren waren om de droog plekje te vinden.

Uiteindelijk brak de zon door en hebben we het laatste stukje naar boven gefietst voor een groepsfoto. Daarna de afdaling aan Belgische zijde gedaan, hierbij de hoogste snelheid van ons rondje bereikt, 67,32 km/uur. Wat betreft België, dit is werkelijk waar het mooiste deel van het rondje, een aanrader dus. Het laatste stuk naar huis bestond uit zoeken naar de juiste weg en op tijd binnen zijn voor de bui. Het was zo donker zodat we elkaar nauwelijks konden zien. Gelukkig viel de regen in al zijn glorie al ruim voordat we bij het huisje waren. De oudjes stonden al vol ongeduld te wachten voor de deur terwijl ik rustig de huissleutel aan het zoeken was. Nou de commentaren waren niet van de lucht (beetje muppets gevoel had ik).

Binnengekomen hebben we eerst de broccolitaart van Monique opgewarmd, we hadden tenslotte geen lunch gehad, en heerlijk opgegeten. Monique bedankt. Na de late lunch even douchen en klaarmaken voor het diner. Wederom beneden gegeten bij onze vriend. Wat een gastheer deze eigenaar, hij gaf de complete zestig plus brigade een compliment dat ze er jong uitzagen. Ik heb de beste man gelijk het adres van Hans Anders gegeven. Twee brillen voor één prijs.

Al met al een geweldige dag waarin we weer een enorme teamspirit met elkaar ten toon hebben gespreid. We gaan zo evalueren, de borrelglaasjes staan al klaar (en de tv is onder luid protest uit gezet). Morgen onze laatste fietsdag, we La Redoute beklimmen, ik ben benieuwd wat de dag weer gaat brengen morgen. Slaap lekker en morgen weer gezond op.

Groetjes van de eenheid Spinners op stap

Dag 2, de Mergellandroute

Vanochtend rond 7.00 uur wakker geworden door gestommel in de kamer. Gezien dit tijdstip toch maar weer omgedraaid en in slaap gevallen. Achteraf bleek dat het één van de club was die in Limburg op zoek ging om olie te vinden. Ik heb er nog nooit van gehoord dat ze in Limburg olie hebben gevonden, maar ja, je zal de eerste maar zijn!!

Rond 9.00 uur opgestaan voor ontbijt, onze oliezoeker had gelukkig ook broodjes meegenomen (en geen olie gevonden, dit geheel naar mijn verwachting). Na een uitgebreid ontbijt, met verse jus d’orange en verse puntjes (met blauw gekleurde muisjes, voor Errol gekocht), was het tijd om de fietsen schoon te maken. Dat Limburg is prachtig maar wat blijft er toch veel van aan je fiets plakken.

Rond 11.00 uur op stap, een deel van de Mergellandroute voor de wielen. De ronde is circa 119 km met meer dan 1000 hoogtemeters. Tijdens de warming-up werd de navigator door één van de 60 plusser de kant ingereden. De toon voor de dag was weer gezet. Toch maar weer op de fiets geklommen en berg op berg af. Ik kan je verzekeren dat dat berg af een stuk makkelijker is dan op. Wederom rijden in een prachtige omgeving, genieten met een grote G.

Om half één was het tijd voor onze dagelijkse gebaksstop. Koffie met echte Limburgse vlaai, heerlijk. Na de stop weer in de beugels en verder het Limburgse land teisteren. Man man, waar halen ze al die heuvels toch vandaan. De één nog mooier dan de andere (en ook hoger). Rond 14.30 uur gestopt om te eten. Bij een camping met een uitgebreide snackkaart. De diverse broodjes met bal gehakt, bockworst en kroketten gingen er in als ketellapper. Alleen onze oliezoeker week af in dit lunchgeweld, gezien het tijdstip had ie maar een twaalfuurtje besteld. Je moet er maar trek in hebben.

Kort na vertrek bij onze 2^e stop zijn we elkaar kwijt geraakt. De navigator lette één moment niet op en weg waren de oudjes, niet meer te vinden. Alle 60 plussers waren er tussenuit geknepen, waarschijnlijk om zich te bewijzen tegenover de jeugd. Na telefonisch overleg maar besloten dat ze op eigen inzicht thuis mochten komen (ik kon het gejuich op de achtergrond horen). Het kon ook niet zoveel kwaad, we waren maar 6 km van huis.

Bij thuiskomst heb ik eerst de was gedaan, koffie en thee gezet en net voordat ik opsporing verzocht wilde inschakelen kwamen ze giechelend aan gereden. Al met een prachtige dag gehad met elkaar. Nu ik dit blog aan het schrijven ben zijn Jankees en Hans gezamenlijk olie aan het zoeken en nog wat boodschappen (Palm) aan het halen. Errol is voor de 4^e keer z’n fiets aan het poetsen, krijgt er geen genoeg van denk ik (ik ga ‘m zo onder de douche sturen). Hans W hoor ik een uitgebreide douche nemen, gelukkig zingt ieniet.

Vanavond lekker uit eten en dan maar weer evalueren. Hoe de evaluatie is verlopen meld ik morgen wel weer.

De spinner op stap groeten u allen!!

Dag 1 Het vertrek en de eerste ronde

Vanochtend vroeg op voor vertrek. Iedereen was er ruim voor 07.00 uur om de auto’s te laden. Ruim een half uur bezig geweest om alle voedselpakketten te stapelen hetgeen uiteindelijk toch gelukt is. Tot slot de fietsen nog op de dragers gezet (daar gaat het tenslotte om) en afscheid genomen van de dames. Met tranen in onze zijn we weg gereden.

De strijd begon reeds bij de oprit van de A9. Eén van de twee auto ging er met een wheely vandoor. Voor we er erg in hadden was die aan de horizon verdwenen. Later, ergens net voor Utrecht werden we wederom ingehaald door diezelfde wagen. Wellicht toch een afslag gemist?

Eindelijk na 1,5 uur kwamen we voorbij Eindhoven een restaurant tegen. Tijd om even bij te kletsen, we hadden elkaar tenslotte al een poosje niet gezien. Eén koffie en gebak verder opgestapt voor het laatste traject. Uiteindelijk om 11.00 uur bij het bungalowpark aangekomen. Bij aanmelding bij de receptie kregen we gelijk de sleutel van bungalow 141. Kan ook niet ander als je als baliemevrouw vijf hele knappe kerels aan de balie hebt staan.

Eerst het huisje even ingericht, toen koffie met koek, daar waren we ook echt aan toe. Toen omkleden en op de fiets. Klaar om Limburg plat te fietsen. De fiets TomTom ingesteld en op stap!! Wat een prachtig deel van Nederland om te fietsen. Vanuit onze bungalow zo rechtstreeks op de Cauberg af.

Bijna boven gekomen misten we Errol. Dejavu? Wel raar, dit jaar waren we speciaal met een klim begonnen, dit om Errol ook eens dat gevoel te geven. Dus toch maar omdraaien en terug. En daar stond Errol, naast z’n fiets. Hij twee lekken in z’n achterband!! Nader onderzoek wees uit dat de band volledig was uitgedroogd (wat Errol zelf nooit is overkomen) en vele scheuren vertoonde. Goede raad was duur en uiteindelijk zijn we Cauberg weer afgedaald om een nieuwe achterband te kopen. Met enige uren vertraging zijn we dan toch uiteindelijk vertrokken.

De rit was fantastisch, de routeplanner werkte prima af en toe. Dus veel zoekwerk naar de juiste weg. In Valkenburg heerlijk gegeten, uitsmijters e.d., en daarna nog de nodige (klim) kilometers gemaakt.

Wat erg indrukwekkend was, was de militaire begraafplaats in Margraten. Kwamen we onderweg tegen en hebben we een bezoek aan gebracht. Erg onder de indruk hebben we de laatste kilometers naar huis gefietst.

Thuis aangekomen, de klim naar de bungalow was de zwaarste van de hele dag (mijn hemel), waren we wel aan een hartversterkertje toe. De fles Corenwijn was een prima begin om de avond in te luiden. Na nog een paar biertjes toch maar even gedoucht voordat we uit eten gingen. Een heerlijke maaltijd (met senioren korting, voordeel met die oudjes dus) hebben we gegeten, soepje, hoofdgerecht en ijs toe. Als afsluiting nog even koffie ++ genomen. Toen snel naar huis om het blog te vullen. Tenslotte is het thuisfront ook erg nieuwsgierig.

Wij slaan de koffie nu over en gaan de dag evalueren en tactiek voor morgen bespreken.

Groeten uit mooi Limburg,

De spinner op stap

Het begint spannend te worden

Zoals de koptekst al aangeeft, het begint spannend te worden. Deze spanning begint behoorlijk aparte vormen aan te nemen. Heel langzaam bekruipt mij het schoolreisje gevoel, eerst een laconieke houding als het ver weg is, dan spannend als het bijna zo ver is (snoep en geld verzamelen bij opa's, oma's, ooms, tantes enz.). Uiteindelijk het wakker liggen als je weggaat de volgende dag. Ik hoop dat dit niet doorslaat in het team.

Ik zal het even uitleggen in onderstaande alinea's.

Vorige week duidelijke afspraken wat eenieder mee moet nemen. Volgens outsiders normale zaken zoals een toiletrol, theedoek, dweiltje, blokje voor de vaatwasser en nog meer van dat soort practische zaken. In eerste instantie leek dat goed geland. Tenslotte gaan we met vijf mannen op stap die de wereld kennen.

En dan, geheel uit het niets, slaat deze week vervolgens de vlam in de pan. Er wordt in paniek inkopen gedaan zonder enige vorm van overleg. Liters soep, krentenbollen, pakken toiletpapier, pakken met blokjes voor de afwasmachine, bananen, sultana's, vaten bier, liters wijn, kratten sterke drank en de hemel mag weten wat er nog meer de auto's uitkomt als we uit gaan laden bij het huisje in Limburg.

Voor mijn gevoel hebben we zoveel boodschappen mee dat we de winkels in Limburg kunnen bevoorraden in plaats van boodschappen te gaan doen. Ook kunnen we qua drank carnaval vieren totdat het echt begint in februari volgend jaar.

Dit zo overdenkend kreeg ik een Monty Python gevoel. Uit de sketch Silly Olympics gaat de 100 meter voor mensen zonder richtingsgevoel van start. Zie onderstaande link:

https://www.youtube.com/watch?v=BzrI15uw92k

Kortom, het wordt tijd dat we op stap gaan

Groetjes,

Het team "Spinnen op stap"

Even voorstellen

Hallo allemaal,

Hier zijn we weer. De "Spinners op stap". In navolging tot vorig jaar dit jaar wederom een reisblog!! De teamsamenstelling is, in vergelijking met vorig jaar, op één punt gewijzigd. We hebben een nieuwe aanwinst erbij!! Geheel in stijl van het overgrote deel van het team is deze uitbreiding de zestig ook ruim gepasseerd. De grote kracht van de toevoeging zit 'm in afterpartys en dan met name in het dansgedeelte.

Maar goed, even terugkijkend op vorig jaar. Errol is nagenoeg hersteld en heeft vele km'ers op de Taxcks getraind afgelopen winter hetgeen geresulteerd heeft in een geweldige conditie. We gaan veel van hem verwachten deze reis. Hans W is onveranderd ten opzichte van vorig jaar, een outsider tijdens de klimmen die we gaan doen. Jankees is helaas ook de zestig gepasseerd, fietst erg goed momenteel, maar is bezig met z'n motorrijbewijs (meer ga ik dus niet uitleggen). Onze nieuwkomer Hans S is van het soort dat nooit opgeeft, de geest probeert sterker te zijn dan het lichaam. Verkeert in de vorm van zijn leven. Benjamin Rob rommelt hier tussendoor en probeert het team tot één geheel te smeden (nog niet gelukt tot nu toe).

Het parcours dit jaar gaat door de Limburgse en Belgische heuvels. Veel klimmen dus met gevreesde tegenwinden in het verschiet. Gelukkig hebben we een mooi accommodatie gevonden waar we, na gedane arbeid, prima kunnen uitrusten. Ieder heeft zijn eigen kamer en sommige zelfs een eigen toilet (hetgeen ook wel noodzakelijk is). Ook zit er een infraroodsauna in de bungalow, dan kunnen de oudjes zich eerst even opwarmen alvorens de rit aanvangt.

Ons vertrek is vrijdag 29 augustus aanstaande en we gaan maandag 1 september weer naar huis.

Middels dit blog zullen we u weer op de hoogte houden van onze dagelijkse strijd.

Groetjes,

De spinners op stap