Dag 4, Palma de Mallorca

Zaterdag 8 oktober 2022, dag 4

Gisteravond naar de weerkaarten gekeken en een seance met Pelleboer gehouden. Alles op een rijtje gezet leek ons het beste om met de auto’s naar Tolleric te gaan en vandaaruit naar Palma de Mallorca te fietsen. Een goed plan dus.

Vanochtend waren we vroeg wakker, 9 uur, alle andere dagen was het toch steeds 9.10 uur. Met deze voorsprong in tijd hebben we heerlijk ontbeten. Echter de gewonnen tijd ging geheel verloren bij het uitladen van de droger. Met goed fatsoen kan niemand een pak aankrijgen. Terugdenkend aan gisteravond denken wij dat 90 graden toch te heet is om te wassen. Ook het gebruik van de droger op extra droog heeft niet bijgedragen aan de juiste pasvorm. Bij het passen hadden wij allen een bijzonder hoge stem. Nadat we met elkaar, 4 man en Jankees, de kleding hadden opgerekt konden we toch op pad.

Vrolijk gingen we op weg. Na een aantal bijna “near misses” bij diverse afslagen kwamen we rond half 12 aan. De fietsen, die we gisteren in de auto hadden laten staan, waren snel uitgepakt en in elkaar gezet (gelukkig konden we de tandem met veel moeite delen zodanig dat we elk apart op stap konden). Alle fietsen, op één na, zagen er werkelijk blinkend uit nadat we deze gisteren hadden schoongespoten. Allemaal weer check dubbel check voor de veiligheid en daar gingen we, op weg naar een nieuw avontuur. Het weer was echt fantastisch (zonnig 26 graden) en daarom zat de stemming er goed in.

Na een kleine 10 km sloeg de stemming rap om. We waren bij de 1^e afslag (100 meter) te vroeg linksaf geslagen waardoor we een klein stukje terug moesten. Maar ook toen we weer op het juiste spoor waren gekomen bleef er gemor van achter komen. Uiteindelijk hebben we aan de boulevard teamoverleg gehouden, elkaar diep in de ogen gekeken en toen hielden we weer van elkaar. Na deze vrolijke intermezzo zijn we weer op de fiets gestapt en ons pad vervolgd. Aangekomen op de boulevard van El Arenal werden we van alle kanten we toegejuicht al ware het een zegetocht. Het idee was dat we op de boulevard een groepsfoto zouden maken, echter één teamlid reed ruim voor de groep uit en was buiten roepafstand. Net voordat de boulevard was afgelopen keek hij gelukkig om. En gelukkig zag hij ons zwaaien. Ze zeggen dat als je ene zintuig niet goed werkt een ander zich beter ontwikkeld maar daar hebben we slechte ervaringen mee. Uiteindelijk is de groepfoto ontzettend leuk geworden, wat je met dit zooitje ongeregeld eigenlijk niet zou verwachten.

Ons uiteindelijke doel was de Kathedraal de la Seu in Palma de Mallorca, de hoofdstad van dit eiland. Na diverse correcties onderweg zijn we daar als groep uiteindelijk toch aangekomen. Wederom tijd voor een groepsfoto, het lijkt wel of we bewijslast verzamelen voor het thuisfront. Dat was ook het punt om om te draaien en de terugreis aan te vangen. Op de weg terug zijn we bij een restaurant gestopt om de lunch te nuttigen. Vooraf hadden we afgesproken dat we gezamenlijk één keuze zouden maken qua eten en daar niet van af zouden wijken. Dat is dus volledig gelukt, het is best gezellig om met elkaar gelijktijdig van een broodje te genieten. Want onderweg je broodje opeten is ook niet alles tenslotte.

Vandaar zij we in één streep doorgereden naar de auto’s. Dat wil zeggen, we min één. Ons niet gemakkelijk beroepbaar teamlid was zo handig om 2 afslagen eerder af te slaan. En weg was hij, niet meer te vinden. Wij vieren besloten om dan maar de auto’s door te rijden en te hopen dat de beste man op eigen kracht terug kon komen wat uiteindelijk lukte. Wat apart was, was dat er vanmorgen gemorrel was om één afslag te vroeg maar dat we nu niets hebben gehoord om 2 afslagen te vroeg. Ach ja, je kunt allemaal je dag wel eens niet hebben.

Afijn, weer op de weg terug naar de villa, enkele bijna “near misses” onderweg, we beginnen er gewend aan te raken. Even een kleine tussenstop gemaakt bij de Lidl want we moesten de Limoncello en rode wijn voorraad aanvullen. Gelukkig was er één bijdehand die riep dat we avondeten en brood moesten hebben, dat scheelde toch weer een extra rit. Bij de villa aangekomen zijn we heerlijk het zwembad ingedoken met elkaar en hebben we onder leiding van de badmeester de rit geanalyseerd.

Het avondeten is zonder noemenswaardige incidenten verlopen en nu zitten we met elkaar het blog te schrijven en gaan we voor morgen een rit plannen.

Fijne avond allemaal en wel te rusten.

Dag 3, een prachtige rit

Vrijdag 7 oktober 2022, dag 3

Vanochtend de naweeën van de lekkage met de eigenaar afgehandeld. In ons beste Spaans uitgelegd wat er was gebeurt, vooral het deel dat we bijna geëlektrocuteerd werden vond hij erg interessant, iets met zijn schoonmoeder of zo naar wij begrepen. Afijn we hebben lekker ontbeten en alle weersites geraadpleegd. Unaniem werd besloten dat we naar de noordkant van het eiland zouden gaan gezien het weerbeeld daar. Het te maken rondje was geworden: Can Picafort, Alcudia, Port Pollenca, Pollenca en weer retour naar Can Picafort alwaar de auto’s staan, circa 50 km.

Rond 11 uur de fietsen ingeladen en op pad gegaan. Zo door het landschap rijdend kregen we het idee dat we niet de enigste waren die veel regen hadden gehad afgelopen nacht. De velden in de omgeving leken wel sawa’s.

In Can Picafort aangekomen hebben we de auto’s bij de Lidl geparkeerd, de fietsen uitgeladen en in elkaar gezet, check dubbel check van de remmen en het vastzetten van de wielen. Toen we op de fiets stapten brak er waterig zonnetje door, de temperatuur ging ook navenant omhoog. We hadden er lekker de vaart in en weldra brak de zon echt door. In rap tempo kwamen we in Alcudia aan en juist op het moment dat we linksaf naar Port Pollenca moesten reed de geheel op het gehoor rijdende oligarch rechtdoor. Daar de beste man buiten roepafstand was hebben we de Guardia Civiel op de motor en 2 wagens achter hem aangestuurd. Gelukkig hadden ze hem binnen het uur te pakken. Na de 2^e warming up zijn doorgereden naar Port Pollenca. Langs de zee aangekomen hebben diverse groepfoto’s genomen, echter bij de derde foto ontbrak het grootste lid van ons team. Deze bleek de spanning niet meer aan te kunnen en moest even de druk van zijn blaas halen. Uiteindelijk hebben we de gewenste foto’s kunnen maken. Daarvandaan hebben we de oligarch uitgelegd dat hij zo snel als hij kon naar de haven van Port Pollenca (6 km) mocht rijden. Na enig uitleg dat een haven is plek is waar bootjes in het water liggen, begreep hij het en weg was hij om als eerste het doel te bereiken. Uiteindelijk zijn we 8 seconden na hem ook op de plek van bestemming aangekomen.

Voor het niet weet, Port Pollenca is een prachtige plaats waar je heerlijk aan het water kunt eten. Nou, daar houden wij allen van, dus een plekje was zo gevonden. Na het bestuderen van de kaart had ieder zijn keuze bepaald. De ober uitgelegd wat we wilde hebben maar net voordat de, overigens aardige man, weg wilde lopen ging het fout. De oligarch wilde een wijziging in het menu en dat 3 keer. Uiteindelijk kreeg iedereen zijn eten behalve buurman Hans, die was van het bonnetje “gevallen”, erg sneu allemaal. We kwamen er achter op het moment dat wij allemaal het eten op hadden dat hij nog niks had. De ober maar weer geroepen en opnieuw besteld met de vraag of dit in een bakje mee kon, dit gezien de tijd die we nog hadden (we wilden voor het donker thuis zijn namelijk). Snel weer op de fiets gestapt en onderweg af en toe een hap in zijn keel gestopt op weg naar Pollenca en dan weer naar Can Picafort. De rest van de rit is eigenlijk soepel verlopen (ook voor het eerst). We hebben al met al een heerlijke rit gehad waarbij we de snelheid lekker te pakken hadden.

Rond half vijf weer bij de auto aangekomen en hebben we de fietsen in de carwash aan de overkant gereinigd. De eerste regen begon op dat moment neer te dalen met af en toe een klap onweer. Op het moment dat we de fietsen in de auto wilden zetten escaleerde de boel zeer snel. De fietsen werden op een wel heel bijzondere manier in de auto gezet. 2 fietsen werden zodanig verstrengeld dat bij het uitladen bleek dat we 1 tandem en 3 losse fietsen hadden. Vanavond is de loting wie met elkaar op de tandem moet, onze voorkeur gaat naar buurman & buurman, maar het lot bepaald.

Na het uitpakken hebben we nog lekker gezwommen onder genot van een biertje. Na het douchen en de evaluatie van de dag hebben een heerlijke pannenkoeken maaltijd tot ons genomen. Dit onder het genot van een klein vaatje sangria met veel fruit, dit in allemaal in mancave 1. Je moet tenslotte wel om de vitamientjes denken.

Bij het wegbrengen van de vaat kwamen we in de keuken erachter dat er een geheime ruimte was met wel heel bijzondere apparatuur. Na veelvuldig zoeken op internet bleek dat het om een wasmachine en droger te gaan (zie foto). Na veelvuldig bestuderen van de diverse programma’s bleek het de oligarch een programma te hebben gevonden waarbij de was van hem en Errol prima schoon zou worden. Afijn de was erin, het programma gestart waarna er enorme discussie ontstond of 60 graden niet te koud zou zijn. Nou ja, de machine was nou eenmaal gestart en het programma loopt morgenochtend 9 uur klokslag af. Wordt vervolgd, onder de inzenders wordt een foto verloot.

Al met al een saaie dag en hopen dat het morgen leuker wordt.

Spinnersopstap editie 2022, dag 1

Spinnersopstap blog 2022, dag 1

Na 2 jaren van Covid ongemak gaan we dit jaar weer op stap met elkaar. Voor de verandering gaan we dit jaar op Mallorca fietsen. Het was even puzzelen maar uiteindelijk unaniem besloten dat dit het moet worden. In tegenstelling tot voorgaande jaren hebben we nu een villa gehuurd. Het leuke aan deze villa is dat we 5 slaapkamers hebben, 3 badkamers en een heus zwembad in de tuin. De villa ligt in de buurt van Manacor aan de oostzijde van Mallorca.

Voor ons gevoel zijn we geen dag ouder geworden, we blaken van energie, voelen ons kerngezond en mankeren helemaal niets. Zeker ’s avonds aan de rand van het zwembad bij BARBQ met een paar ijskoude biertjes.

De keuze om aan de oostkant iets te huren is omdat we daar nog weinig kilometers hebben gereden. Het landschap is glooiend en wat groener als de westkant. De kust is wel erg rotsig, de stranden liggen voornamelijk in mooie baaien.

Vanochtend om 03.20 uur vertrok de Subaru met gierende banden uit de Meerkooetstraat naar Rob, die woont aan de andere kant van het spoor. Om 03.21 uur kon Rob instappen, de auto was al gekeerd. Ook daar werd voor ruim € 25,- aan rubber verbrand richting Schiphol. Om 03.22 uur kwamen we eindelijk aan bij langparkeren P3. Afijn, u raadt het al, we waren op ruim op tijd om in de rij aan te sluiten die voor de balie stond te wachten. Bij deze balie was 1 persoon ontzettend hard aan het werk om alle 900 passagiers op tijd in te checken. Net voordat wij aan beurt waren kwamen er nog 8 medewerkers aan om de ene man te helpen. De openstaande vacature van Schiphol CEO weten wij als team wel raad mee. Maar naar ons wordt gewoon weg niet geluisterd.

Na 1,5 uur waren de koffers al “kwijt” waarna we redelijk soepel door de security gingen. Daarna anderhalf uur in de rij gestaan voor een kop koffie, waarna we ons moesten haasten om op tijd te boarden. Al met al viel het dus reuze mee.

De vlucht was redelijk saai, iedereen, op oligarch na, heeft lekker geslapen en de landing verliep voorspoedig. Wel kwamen we nog even terug met een aantal op de gezondheid zo door de jaren heen. We kwamen tot de conclusie dat we allemaal hard achteruit zijn gegaan, 4 met een medische beperking en één met iets wat wel erg op geestelijk achterblijven lijkt. Dit aldus één van de buurmannen. Ook nog vermeldingswaardig is dat er een soort van botox opblaaspop naast Errol kwam zitten, de lipjes getuit en strak in het gezicht. Ze was zo gek op Errol dat tijdens de landing over Errol heen wilde gaan. Het kan ook te gek dus.

De koffers kwamen snel waardoor we op tijd naar de autoverhuur konden. Hier splitste onze wegen, Jk, buurman & buurman, bleven op het vliegveld om de personen auto op te halen. Errol en uw verslaggever werden opgehaald met een zogenaamde shuttlebus naar de autoverhuur om de bestelbus op te pikken. Aansluitend met bloedspoed naar de fietsverhuur, deze sluit om 12 uur. Bij de fietsverhuur, van Fred Rompelberg, werden we als helden ontvangen. Wat hadden ze ons gemist gedurende de Covid periode. Ja, eigenlijk ons min één. Vier fietsen waren binnen 5 minuten geregeld, één fiets moest op aangeven van de oligarch geheel uit elkaar gehaald worden en van scratch af opnieuw worden opgebouwd. Na circa 3 uur (onze beleving) kwam de beste man boven met de fiets, wij keken hoopvol, maar hij ging direct weer naar beneden omdat er iets mis was in zijn beleving. Uiteindelijk hebben de het fietsventiel geheel naar behoren afgesteld en konden we eindelijk lunchen.

Na de lunch zijn we zonder oponthoud richting villa gereden. Geen omweg gehad, dat kwam omdat Jk mocht rijden dit jaar. Dat is erg fijn voor de medepassagiers, al hoewel ze dit jaar daardoor veel minder van het eiland hebben kunnen bezichtigen.

Bij de villa werden we ontvangen door Don Martin en zijn harem. De beste man heeft het goed voor elkaar, naast zijn eigen vrouw van 80 heeft bij ook 2 twee bijvrouwen, één van 79 en een jonkie van, naar wij schatten, van + 55. Er werd nog driftig gepoetst dus wij besloten een rit te maken op onze fietsen van bijna 2 uur. Deze kant van het eiland is, zoals eerder gezegd, zeer glooiend. Toch ruim 350 klimmeters gemaakt in de korte tijd. Toen we thuis kwamen was er een formeel moment van overdracht door Martin waarna we met elkaar boodschappen gingen doen. Met 5 man en 1 winkelwagentje door de Lidl. Ieder mocht zijn voorkeur in het karretje leggen, uiteindelijk heb ik het eten gepakt. Na diverse teleurstellingen waarbij toch het één en ander terug gelegd moest worden zijn we naar de kassa gegaan. Errol heeft de middag van zijn leven gehad, met een 4wheeldrive door de Lidl heen.

Na de boodschappen even een borreltje op ieder weer bij te laten komen van de teleurstelling bij de Lidl, hebben we een pasta gegeten op één van onze vele locaties bij de villa (daarover later meer). Buurman & Buurman liggen al op bed tijdens het schrijven van dit blog. Zal wel iets zijn wat buurt gerelateerd is.

Al met al een prachtige eerste dag gehad. Slaap lekker allemaal en tot morgen.

Weer thuis

12 oktober 2019

Gisteravond laat thuisgekomen. Onze vlucht zou om 15.45 uur vertrekken maar vertrok uiteindelijk om 18.15 uur. Maar voordat ik afsluit wil toch even de dag met "jullie" delen.

Geheel volgens traditie werden we rond 7.45 uur wreed gewekt door luid slaande keukenkastdeurtjes (mooi scrabbelwoord btw). Eén van onze teamleden heeft een iets minder gehoor dan ons gemiddelde, tevens had hij zijn gehoorapparaten ook niet in. Wat wel elke dag compenseerde was dat hij de vaatwasser keurig uitruimde, koffie zette en de ontbijttafel dekte. Dat was dan toch wel erg fijn. Rond kwart over 8 zaten wij allen aan een heerlijk ontbijt. We hadden besloten dat we vandaag af zouden sluiten in Port de Soller. Een prachtig plaatsje aan zee.

Na het ontbijt alles opruimen, vuilnis verzamelen, het terrein checken op eventueel achtergelaten spullen en aansluitend de koffers pakken. Dat was voor één toch nog een dingetje zag ik. Door volledig ontbreken van ruimtelijk inzicht moest er bij ons grootste teamlid, in een klein cabinekoffertje, ruim 3 x zoveel in als werkelijk mogelijk is. Tenminste dat dacht ik. Na mijn vraag van lukt dit kreeg ik een bevestigend antwoord van "makkelijk". En inderdaad, 10 minuten later kwam hij beneden met alles erin, dit tot mijn volledige verbazing. Ik ga hem aanmelden bij het "Guinnessbook of records". Nadat de beste man de keuken inliep heb ik met verbazing rond dat kleine koffertje gelopen. Het leek wel een explosief!! Het koffertje stond rondom op exploderen zo veel zat erin. Bij navraag had ie zijn volledige gewicht ingezet. Ik had zo mijn bedenkingen of we wel door de security zouden komen.

Afijn, nadat alles in de auto zat, ik ben zover als mogelijk bij dat koffertje vandaan gaan zitten, zijn we op weg gegaan. Na een vlekkeloze rit, ik bedoel hiermee dat we weg niet zijn kwijtgeraakt (de eerste keer dus), kwamen we aan bij Port de Soller. De zon scheen al volop en er was een gezellige bedrijvigheid. We hebben nog voor het oudste teamlid nog even gevraagd hoe laat de braderie zou beginnen, maar die bleek helaas op zaterdag te zijn, een kleine deceptie dus voor de beste man.

Naarmate we het centrum naderden begonnen de terrassen er steeds gezelliger uit te zien, achteraf bleken ook de prijzen navenant op te lopen. We hebben op het terras van Cappuccino cappuccino met gebak genomen, op één na dan. Die bleek plotseling aan de lijn te doen, die lijn konden wij overigens niet ontdekken, maar ja. Omdat ik toch een beetje medelijden had heb ik 'm mijn kers gegeven. Dat had ik beter niet kunnen doen, de door mij aangeboden kers schoof hij zodanig gulzig naar binnen dan we 'm bijna hebben moeten reanimeren.

Gelukkig zijn we toch als compleet team om 12.30 uur vertrokken naar het vliegveld. Bij het vliegveld aangekomen ging het dan toch bijna weer fout met de weg, maar gelukkig met een bijna extra rondje rotonde konden we de boel weer "recht trekken". Omdat we wisten dat we vertraging hadden hebben rustig aan de koffers weggebracht Ook het incheckpersoneel wist dat er vertraging was, ook hun hebben de koffers rustig aan ingecheckt. 3 baliemedewerkers op 2255 passagiers.

Nu we de koffers "kwijt waren" op naar de security. Gewapend met de instapkaart naar de scanner. En ja hoor, 2 teamleden kwamen er niet door!! Zou dat door het bomvolle koffertje komen? Ik heb ze er persoonlijk "doorheen gescheurd" anders hadden ze er nu nog gestaan denk ik. Nu kwam voor mij het spannendste moment voor de dag, zou het kleine "bomvolle" koffertje door de security komen? Waarschijnlijk vanwege enkele afleidingsmanoeuvres, die ik overigens niet heb waargenomen, ging dat vlekkeloos. De enigste die problemen had bij de security was ik. De toeters en bellen gingen af op het moment dat ik door de detector liep. Omdat ik het woord "kunstknieën" niet in het Spaans ken, werd ik geheel gefouilleerd door een niet zo een knappe beambte.

Na de afdeling luchtjes te hebben genegeerd hebben we lekker geluncht en zijn we richting gate gelopen. Daar begon het grote wachten, sommige hielden het niet en vielen spontaan in slaap, dit zittend of liggend. Rond half 6 boarden en weer wachten in de slurf. Uiteindelijk vertrokken naar Amsterdam waar we probleemloos zijn geland.

Met elkaar weer een mooie week gehad. De leeftijd stijgt voortschrijdend, zo ook het plezier en gewicht. Het lijkt elk jaar wel leuker te worden. We hebben besloten om volgend jaar maar weer te gaan. Wellicht leggen we dat dan ook weer vast in dit blog, maar dat zien we dan wel.

Errol, Hans W, Hans S en Jankees (op volgorde van leeftijd), super bedankt voor de kameraadschap tijdens het schouder aan schouder fietsen over 's herenwegen op Mallorca en super bedankt voor de gezelligheid bij de Villa. We spreken elkaar snel.

De Benjamin

En o ja, Errol nog extra bedankt voor de verkoudheid!

Afsluitende fietsdag, 10 oktober

Laatste fietsdag, 10 oktober

Aan alle leuke dingen komt een eind, zo ook aan ons jaarlijkse uitstapje. Vandaag voor de liefhebbers nog een rondje “vlak”, dit langs de kust. Via Port Pollenca naar Alcudia, Can Picafort, Sa Pobla en weer terug naar de Villa. Om 10 uur precies vertrokken we, het weer was bewolkt, de temperatuur goed. Na een ruim een uur fietsen tijd voor een bakkie in Can Picafort. Daar scheen zelfs de zon, echt warm dus. Na het bakkie weer door waarna we rond 13 uur thuis waren. Best wel vroeg maar dat hadden we gisteren zo besloten, we zouden in de middag de fietsen terugbrengen bij Fred Rompelberg.

Hans S bood zich aan om te rijden, waarna we hebben getost wie met hem mee moest. Errol heeft gelukkig de tos gewonnen en mocht mee. De rest had dus een heerlijke middag vrij aan het zwembad. Nadat we eerst nog even boodschappen hadden gehaald, voor de afsluitende BarBQ, zijn de fietsen ingeladen en hebben we Hans S en Errol uitbundig uitgezwaaid. Binnen 5 minuten lag uw reporter op bed voor zijn welverdiende middagdutje te doen. Ik bleek uiteindelijk niet de enige te zijn, ik werd ruw gewekt door het zagen van Jankees en Hans W.

Rond 17.00 uur was de club compleet en hebben we de evaluatie aan de rand van het zwembad gehouden onder het genot van een mineraal watertje (denk ik). We kwamen tot de conclusie dat we pas een afsluitende conclusie konden maken nadat we BarBQ op zouden hebben. Nadat uw reporter de BarBQ had aangestoken en even rustig achterover zat te rusten brak het brandalarm uit. De vlammen schoten zeker 8 meter in de lucht. Gelukkig bleek dit bij de buurman, José, plaats te vinden. Volgens de beste man had hij het volledig in de hand, volgens ons kon dit wel eens een lange nacht worden.

Na werkelijk een voortreffelijke maaltijd was de slotconclusie dat we wederom een geweldig jaar hebben met elkaar en dat we dit volgend jaar voort moeten zetten. Volgend jaar is trouwens het lustrum jaar, en wij lusten echt alles dus dat gaat goed komen.

Resume, rond 400 km gefietst, ruim 3300 hoogtemeters en ruim 11.000 kcal verbrand. Geen lekke banden en geen valpartijen (alleen Hans S vanuit stilstand en uw reporter van het balkontrapje). Al met al een mooie week gehad op een mooie locatie op  een mooi eiland. Morgenochtend rustig ontbijten en voor 10 uur weg hier. Op naar Port de Soller voor een afsluitende lunch aan zee. Dan op het vliegveld de laatste plichtplegingen doen, terugkoppeling doen aan de eilandraad, die willen dat elk jaar graag van ons zelf horen. Om 15.45 uur weer terug naar Amsterdam, home sweet home.

SPINNERSOPSTAP weer bedankt voor de gezelligheid, wederom een week om in te lijsten!!!

P.s. Errol loopt de eerste brandwacht, dit tot morgenochtend 8.30 uur. Daarna lossen wij hem af. Slaap lekker en morgen weer gezond op.

Rit Centraal Mallorca

The morning after the day before, 9 oktober

Gisteravond rustig uitgebuikt na een rijk gevulde Paella maaltijd. Een paar biertjes toe en op tijd, 23.59 uur, naar bed. Vanochtend tijdens ons ontbijt unaniem besloten dat we een rondje in Centraal Mallorca zouden gaan rijden. Voor degenen die onze route nog eens na willen kijken: Start in Sineu, via Algaida naar Lluc Major. Daar een stop gemaakt voor de inwendige mens, toen door naar Porreres, Montuïri, Sant Johan (niet in Pongau) terug naar Sineu. Samen met Errol is uw reporter teruggereden naar de Villa. Bij elkaar zo een kleine 90 km.

Echter; voordat we gezamenlijk in Sineu waren heeft dat aardig wat “voeten” in de aarde gehad. Omdat we één auto hebben moest er twee keer gereden worden. Uw reporter zat niet in de eerste rit, dus dat gaf de nodige vertraging. Geheel in de stijl van Monty Pytons 100 meter voor gedesoriënteerden hebben ze het halve eiland rond gereden. Om tijd te winnen heeft chauffeur Hans S, Errol en Hans W uit de auto gedumpt bij een Spaanse braderie, gezellig, armpie door met Hans W hebben ze alle kraampjes tot in den treuren bekeken. Dit tot groot plezier van Errol die thuis dit soort markten ook altijd bezoekt, al dan met Janny. De tweede rit, u begrijpt het al, ging in 15 minuten, geen enkel probleem gehad.

Uiteindelijk toch gezamenlijk om 13 uur vertrokken. Ik moet zeggen, een aanrader om dit zelf eens te doen, prachtig deel van het eiland. Zeer glooiend terrein met de daarbij behorende klimmetjes. Het weer was de hele middag uitstekend, 25 graden Celsius en volop zon. Teruggekomen in Sineu besloten Errol en ik om op de fiets terug te gaan. Dit om de doorlooptijd naar de Villavoor iedereen te bekorten. Dat laatste stuk, naar de Villa, was toch nog even venijnig in verband met de opstekende oosten wind. Kop over kop zijn we thuisgekomen.

Wat is een zwembad dan toch weer lekker. Ik wil niemand de ogen uitsteken maar het koelde heerlijk af na een dag van gedane arbeid. Na het zwemmen eerst taart gegeten, de tekorten moeten tenslotte ook aangevuld worden.

Voor avondeten hadden we saté op het menu staan. Samen met Jankees had ik vanmorgen 1,6 kg varkenshaas gehaald voor op de BarBQ. Dit aangevuld met een salade voor de vitamientjes. Dat doen we om het thuisfront gerust te stellen, lekker vinden we het trouwens niet bij een biertje maar ja. Onze 1,6 kg bleek uiteindelijk toch 111,1 gram teveel. Jankees kreeg het laatste stukje niet meer naar binnen. Hij had na 1,16 kg toch echt genoeg. Wij mochten de restjes en de sla ?. Hetzelfde gold ook voor de pindasaus, alles voor Jk en wij mochten de bodem uitschrapen en delen met z’n viertjes. Morgen binden we hem vast en gaan wij lekker eten. Maar alle gekkigheid op een stokje, dat van die pindasaus was niet helemaal zo. Hij zit trouwens naast me mee te lezen en de lucht van zijn scheet naar mij toe te wapperen. Rook erg naar pindasaus, dat kan ook niet anders als je die bak heb leeg gegeten. Wijko zelf zou hier met plezier naar hebben gekeken.

Resume, vandaag bijna 90 km gereden, ruim 500 hoogtemeters gemaakt en ruim 2500 kcal opgebrand.

Al met al weer een saaie dag, hopen maar dat het morgen leuker wordt. Fijne nacht allemaal en morgen gezond weer op.

Dag 3, de Koninginnenrit Sa Calobro

Dinsdag 8 oktober, De Koninginnenrit

Wat een dag, waar zullen we eens beginnen. Euforie en emoties, allemaal meegemaakt. Vandaag gestart vanaf de Villa, Errol en ik, op weg naar Sa Calobra. Een stevige klim in het verschiet naar ons meeting point met Buurman & Buurman. Na een kleine 1,5 uur elkaar getroffen bij Repsol, vlakbij Lluc (een onbevlekt nonnenklooster, zie ons blog van 3 jaar geleden). Na een voortreffelijke cappuccino op weg gegaan naar de top van Col de Reis op 682 meter hoogte. Na een fotoshoot zijn we afgedaald naar zeeniveau. Wat blijft dit toch een prachtige spectaculaire afdaling! Nadat we 8 auto’s en een bus in hadden gehaald hadden tot aan de zee een totaal vrije weg voor ons gehad. In totaal 20 minuten dalen dus. Bij zee aangekomen wederom een foto- c.q. filmshoot gemaakt en toen lekker gegeten.

Na een kort intermezzo met broodjes moesten we weer omhoog. Ik moet zeggen dat afdalen ons beter afgaat dan klimmen. Na 1 uur en 10 minuten uiteindelijk toch boven aangekomen waar we wederom een fotoshoot hebben gehouden (als je poseert hoef je niet te fietsen namelijk). Daar vandaan weer op weg naar de Repsol. Het ging eigenlijk te voortvarend, uw reporter was even van het pad af en heeft, om op te scheppen, 5 km extra gefietst. Uiteindelijk toch gezamenlijk bij de Repsol aangekomen hebben we heerlijk koffie gedronken en afscheid genomen van Buurman & Buurman.

Wat we heen aan het klimmen hebben gedaan kwam ons nu ten goede. Een heerlijke afdaling van 15 km gedaan, daarna nog 8 km naar de Villa uitfietsen. Onderweg kwamen we nog 29 Belgen tegen, dat bleken Ahold medewerkers te zijn. Wij van Jumbo vonden hun maar van supermarktniveau. Maar ja, je kan niet alles hebben.

Bij de Villa aangekomen hebben we even op Buurman & Buurman gewacht, die hadden een rondje omgereden met de auto. Errol en ik verdenken hen dat ze de weg kwijt geraakt waren, maar tot op heden houden ze vol dat wij zo hard hebben gereden. Na een heerlijk rondje zwembad kwamen we erachter dat we nu zelfs 2 moslims in onze gelederen hadden. Was wel een beetje raar, een moslim met een puntmuts die zittend aan het slapen was.

Nu even over de emoties. Hans S mocht rijden naar het restaurant in Port Pollenca. Ik kan je vertellen dat als je 20 minuten je kringspier dicht moet knijpen dat dat niet meevalt. Wij hadden het er over dat je beter met 80 km per uur naar Sa Calobra kunt afdalen dan dit. Bij het restaurant aangekomen eerst even half uurtje het misselijke gevoel kwijt proberen te raken. Na een heerlijke maaltijd, Paella Provencial, besloten we een paar biertjes en Brandy’s te nemen alvorens we terugtocht zouden maken. De terugweg was daarom een stuk beter (voor het gevoel). Bij de Villa aangekomen toch maar even de grond gekust, je weet maar nooit.

Even resume, vandaag bijna 90 km gefietst, bijna 2000 hoogtemeters gemaakt en ruim 3300 kcal “verloren”. Dat met 27 graden en een strak blauwe lucht. Al met een mooie dag.

We zijn nu het blog aan het schrijven, heb net van Errol een Limmoncello gehad, iets groter dan van Jankees gister. Ik hoop dat ik het glas leeg krijg.

Tot zover vandaag, lekker slapen en tot morgen (gezond weer op)