Dag 6, de thuisreis

Zoals gisteren al aangegeven, dat haalt ie nooit. Kwart over zes begon ie al met geluid te maken, dit zodanig dat we wakker moesten worden. Alles in no time gereed gemaakt en op stap naar het vliegveld.

Op het vliegveld de huurauto's afgetankt en afgegeven bij de Car Rental Return. Vandaar rustig naar de incheckbalie (met ik schat nog zo'n 150.000 mensen) gelopen en de koffer afgegeven.Toen door naar de securety (weer met dezelfde 150.000 mensen) en naar de gate gelopen. Wat wel wonderlijk was, was dat onze vlucht eerst niet op het bord stond, kort daarna wel maar met een vertrektijd die ruim een uur later zou zijn. UIteindelijk met een half uur vertraging richting Amsterdam vertrokken waar Karin en Linda ons op stonden te wachten.

Nu zijn we weer veilig thuis en genieten na van 6 mooie dagen.

Uw reporter

Dag 5, de omgeving verkennen

Dag 5, Laatste fietsdag

Vandaag uitgeslapen tot half negen, zelfs onze Hans S bleek moe te zijn van zijn inspanningen gister. Een voedzaam ontbijt genomen en toen ff opknappen om te gaan fietsen. Normaal gesoproken doen we daar een kwartier over maar onze Beauty(jan)case had wat meer tijd nodig. Na ruim 5 kwartier kwamen we er achter wat ie aan het doen was. Wat het is houden we binnenskamer maar het had iets met rimpels te maken.

Uiteindelijk toch nog op stap. Vandaag een vlakke etappe rondom ons verblijf, circa 55km. Het eerste stuk van11 km was vals plat, daarna werd het steeds beter. Via Sa Pobla, volgens Errol een autenthiek Spaans plaatsje, volgens ons een gehucht waar je je schoenen nog niet wil laten poetsen. Daarna door naar Puerto de Alcudia. Omdat het weer fantastisch was lag het gehele strand vol met van alles. Voor ieder was er voldoende om te bewonderen. We hebben daarom maar een bakkie gedaan aan de boulevard. Drie cappucino en twee tonica. De cappucino was niet met melkschuim, maar met slagroom. Dat gaat er wel in na zo'n stuk fietsen.

Na het voldoen van de rekening zijn we een stukje gaan lopen langs de boulevard. Het blijft prachtig wat de natuur ons te bieden heeft. Omdat de GoPro op de fiets van Errol zat, ik wil ook weleens op een filmpje, bleek de fiets van Errol erg onrustig. Elke als er iets moois te zien was op het strand draaide de fiets als vanzelf zich weer om. Toch wel ff bezig geweest om daar los van te komen.

Vanuit Alcudia langs de zee door naar Pueto de Polenca. Een prachtig parcours met wederom veel uitzichten, zeker op Cap Formentor, waar we de eertse fietsdag geweest zijn. Uiteindelijk in Polenca aangekomen de weg naar de Villa opgezocht. Na enkele omzwervingen, je wilt tenslotte als compleet team aankomen, toch nog de weg gevonden.

Rond 2 uur waren we weer bij de Villa, gezien de temperaturen gelijk maar in het zwembad om het zweet weg te spoelen. Volgens Beatycase moest je onder de douche gaan staan, dat was lekker warm. Zowel Errol als ik hebben er onder gestaan, maar het was niks warmer dan het al was.

De pret was echter van korte duur want Errol en ik moesten de fietsen terugbrengen naar het verhuurbedrijf van Fred Rompelberg. Dat was toch 3 kwartier heen en 3 kwartier terug. Voordat we op stap gingen de achetrblijvers goed geinstrueerd dat ze geen ruzie en rommel moesten maken en toen op pad.

Bij Rompelberg aangekomen de fietsen uitgeladen en terug gebracht. Daarna nog even de borg ophalenin de winkel. In de winkel hingen pracht wieleroutfits. Uiteraard met Fred Rompelberg 268 op de shirts gedrukt. Errol en ik hebben er een genomen, Hans W had aangegeven dat hij er ook één wilde, en zo geschiedde. Voor Jankees hebben we alle rekken nog even "doorgelopen" of er ook een shirt met Fred Rimpelberg 268 was, maar helaas. Toen maar weer eens op huis aan. Daar aangekomen bleek dat ze zich keurig hadden gedragen, alleen het bier was bijna op.

Omdat het de laatste avond betrof zijn we nog even lekker uiteten gegaan bij Laup, het restaurant bij ons op de hoek. Als kampioenen werdem we ontvangen door de obers en eigenaar. In korte tijd hebben we toch veel indruk gemaakt denk ik dan maar. Heerlijk gegeten, gedronken, nagezeten en afscheid genomen.

Thuisgekomen nog even een afzakkertje genomen en toen naar bed. De wekker staat tenslotte op half zeven (dat haalt ie nooit).

De koninginnenrit: Sa Calobra

Zoals gisteravond besloten, op stap om de koninginnenrit te maken. Op het programma staat Sa Calobra. Een berg met een hoogte 800m. Vanaf de top een afdaling van 12 km naar de zee, 26 haarspeldbochten en een gemiddeld percentage van 7,1%. Voordat we daar aankwamen moesten we eerst Col de la Reis (bijna 700 m) slechten.

De auto hadden we geparkeerd bij het nonnenklooster van Lluc. Voor vertrek hebben we de fietsen even in laten zegenen bij de nonnetjes. Na ons vertrek is het daar lang onrustig gebleven, zoveel indruk hadden we gemaakt op de novices (van 87 en ouder). De rit ging voorspoedig. Onze Hans S was weer in een bloedvorm, nog voordat ik één foto kon maken was ie vertrokken. We zagen hem terug bij de eerste stop van Col de la Reis. Zo wordt het nooit wat met die foto's van hem op het blog.

Na de Col verder door naar de top en toen afdalen. Tijdens de afdaling kregen we een klein buitje voor de kiezen dus voorzichtigheid was geboden. Op Facebook staat een filmpje van een deel van deze afdaling. Filmpjes zijn vandaag wel gelukt omdat Rob deze keer de batterij van de GoPro wel had opgeladen.

Uiteindelijk zijn we op zeenivo aangekomen met z'n allen. Daar een heerlijke pasta gegeten voor de terugweg. De terugweg was wat ik hier voor beschreef maar dan in omgekeerde volgorde. Dit was behoorlijk zwaar, maar we hebben het allemaal gered om heeldhuids en voldaan bij het nonnenklooster terug te komen.

In tegenstelling tot voorgaande jaren was het niet Errol die lek reed, maar het was Rob die z'n spullen niet op orde had. De timing van de lekke band was gelukkig tijdens de enige regenbui van nivo deze dag.

Na de inspanningen van de dag hebben we een heerlijke duik genomen in het zwembad. Aansluitend de BARBQ aangestoken en zijn we onder het genot van een hapje en een drankje de dag nog even aan het doornemen. Tot morgen.

P.s. Op youtube kan de je rit van ons kort samengevat zien. https://youtu.be/bUzm_remuQY

Addendum dag 3

Zoals beloofd hier het verslag van de avond van dag 3.

Man, man, man, wat zijn we daar goed weggekomen. We zijn tot laat van slag geweest. Onze oliemagnaat had de tos verloren en moest rijden. Bij het vertrek zaten we reeds volledig in onze riemen gesjord. Dat was geen geen verkeerde gedachte van ons. Vanaf het vertrek kregen we zeer veel aandacht van onze medeweggebruikers. Zwaaiend, toeterend, seinend met lichten, iedereen had de volle aandacht voor ons. In eerste instantie dachten we nog dat we behoorlijk populair geworden waren de afgelopen dagen. Echter, bij aankomst, net voor het restaurant bleek alleen de binnenverlichting te branden. Verder reden we volledig incognito en in het donker. Nadat eenieder de grond grond had gekust bij het uitstappen zijn we op weg gegaan op zoek naar een restaurant met Valium op de kaart. Na een rustige maaltijd (door de valium) besloten we weer naar de Villa te rijden. Dit keer, je raad het al, met alle verlichting aan de we aan boord hadden.

Veilig thuis aangekomen hebben we een borrel genomen op de goede afloop. Onder verder genot van een drankje de rit voor morgen besproken, overmoedig geworden door deze gebeurtenissen besloten we de meest risico volle afdaling van het eiland te gaan doen. Niets kon ons meer tegenhouden nu.

Dag 3, Cap Formentor

Dag 3, Cap Formentor

Afgelopen nacht heeft het flink geonweerd en geregend. Tenminste, volgens enkelen van ons. Zelf heb ik daar niks van gemerkt. We waren in elk geval eerder op dan gisteren, er moest natuurlijk gefietst worden. Omdat we tijdens de BarBQ inkopen reeds brood hadden meegenomen, konden we gelijk aan het ontbijt. De koffie was beter geregeld als de eerste keer, een pannetje met kokend water en dan opgieten. Binnen 10 minuten een lekkere bak koffie op tafel.

Tijdens het ontbijt stroomde de regen met bakken uit de lucht. Van onder onze veranda konden dit goed volgen. Na het ontbijt rustig de tijd genomen om de route te bepalen en te wachten tot het weer zou opknappen. Rond 10 uur begon de zon te schijnen en konden we op weg. Op weg naar Cap Formentor, een vuurtoren die op een landpunt bij de omgeving van Port de Polenca ligt.

Een prachtige route met veel klim en daalwerk te doen (zie foto’s). Ik moet zeggen, de vele trainingen hadden hun werk gedaan. Ik moet tevens zeggen dat ik in naam Road Captain ben maar dat onze Hans S steeds het voortouw nam. Zeker bij het vertrek. Ondanks dat ie een hekel aan klimmen heeft keken we allemaal steeds tegen z’n kont aan in de verte. Ik wil het woord doping niet in de mond nemen maar echt chapeau.

Na de eind afdaling zijn we even in Porta de Polneca geweest om te kijken waar we vanavond gaan eten. Een leuk plaatsje aan zee. Geen massatoerisme, wel gezellig. De laatste km naar huis rijdend kreeg een behoorlijke in het bovenbeen. Iets gas terug genomen en uit gefietst samen met Hans W. Bij de Villa aangekomen een heerlijke duik genomen is ons zwembad en even op de ligstoel een tukkie gedaan. Rusten is ten slotte ook trainen.

Even over het weer. Zoals ik aangaf, bij het ontbijt een flinke regenbui gehad, met af en toe een klap onweer. Bij vertrek zon, zon en nog eens zon. De gele dag prachtig. Nu ik dit blog schrijf regent het weer enorm. Ook af en toe een klap onweer. Als het morgen ook zo wordt dan tekenen we er voor. Zoals aangegeven, vanavond uit eten en daarna teamoverleg op de veranda. We moeten tenslotte de route voor morgen uitzetten.

Verslag van het eten volgt morgen.

Dag 2, fietsen ophalen

Dag 2, fietsen ophalen in Palma de Mallorca

Na een zware reisdag lekker geslapen. Rond de klok van half negen hoorde ik de olieman weggaan om boodschappen te halen. Met een gerust hart nog even omgedraaid voor een uurtje slaap. De Lidl gaat namelijk om 9 uur open. Rond kwart over negen begonnen de WhatsApps binnen te stromen over wat er gekocht moest worden bij de Lidl. Ondanks het lijstje wat er toch wat twijfel over de boodschappen en de merken die toch iets wat anders zijn dan in Nederland.

Om kwart voor tien uiteindelijk toch aan het ontbijt. De koffie had enige vertraging, het apparaat deed het wel maar gaf zeer spaarzaam water aan het filter. Rond half elf alles opgeruimd en toch nog op de valreep een bakkie koffie uit het apparaat kunnen peuteren. Uiteindelijk om 11 uur op stap.

De route naar de ophaal locatie in de Tomtoms gezet en op stap. Ruim zestig km voor de boeg en we moesten voor 12 uur de fietsen oppikken. Volgens de Tomtoms was de geplande aankomst 11.58 uur, dus ruim op tijd. Vanwege de snelheid onderweg nog een aantal minuten ingehaald en uiteindelijk 11.54 uur op plaats van bestemming aangekomen. De bestemming bleek echter niet de juiste . Na veel zoekwerk bleek dat we 14 km verder moesten zijn, dus 12 uur was niet meer haalbaar.

Op de locatie aangekomen bleek inderdaad dat we niet op tijd waren, om 3 uur ging de winkel weer open. Omdat het inmiddels al ver na twaalven was waren we toch aan eten toe, dus van de nood maar een deugd gemaakt. We stopten bij een Duitse Stube. Al snel bleek dat een verkeerde inschatting van mijn kant. De oudjes waren namelijk over enthousiast geworden van de Dirndels met diepe inkijk. Als je net onder d’r kin keek had je een doorkijk tot aan d’r knieën. Ik heb echter op tijd ingegrepen en onder luidprotest zijn we verderop spaghetti gaan eten, alleen Hans Anders nam wat anders. Na het eten nog even op het strand gekeken, wat is de natuur toch mooi.

Klokslag 3 uur stonden we in de winkel om de fietsen op te halen. Ik moet zeggen, een super fietsverhuur bedrijf van Fred Rompelberg. De fietsen werden ter plaatse afgesteld en echt goed. Elke afwijking van ons werd met behulp van allerlei onderdelen gecompenseerd. Rond half vier fietsten we weer naar de auto om de helmen op te halen. Rond kwart voor vier fietsten we weer naar de winkel, er moest een band opgepompt worden. Kort daarna op stap om een rondje te fietsen. Nog korter daarna weer retour naar de winkel, er werkte één versnelling niet bij iemand. Uiteindelijk om 4 uur toch nog een mooie ronde gefietst, langs de boulevard van Platja de Palma, langs de haven van Palma de Mallorca richting Magaluf. Daar afgebogen landinwaarts en na een aantal hellingen weer terug naar de auto’s. Een prachtige route die we rond 7 uur afsloten.

Alle fietsen daarna in de auto van onze Olie Magnaat en terug naar Villa Ivana in Pollenca. Onderweg nog een korte stop gemaakt bij de Lidl om inkopen te doen voor de BarBQ. Volgens een aantal hadden we veel te veel vlees, volgens andere weer niet. Uiteindelijk hebben de andere gewonnen en zijn naar huis gereden.

Thuis aangekomen gelijk de BarBQ aangestoken en heerlijk gezwommen in ons privé zwembad. Ik heb wel aan een aantal uit moeten leggen dat ze in de WC moesten plassen en niet in het zwembad. Na enig gemorrel ging men toch akkoord. De BarBQ is verder prima verlopen, de stemming was iets gematigder dan de eerste avond, zo ook het drank gebruik. Rond 12 uur lag eenieder in zijn mandje en lag tevreden te slapen.

Dag 1, vertrek en aankomst

Dag1, vertrek en aankomst

Rond de klok van één troffen we elkaar voor de deur bij buurman en buurman. Onze lieftallige chauffeuses Karin en Irene hadden er zin in. We moesten maken dat we in de auto’s kwamen want ze wilden van ons af. Na een vlotte rit kwamen we ruim op tijd aan op Schiphol. We waren zelfs zo vroeg dat de afgifte balie van de koffers nog niet open was. Goede raad is duur dus even kort teamoverleg. Uiteindelijk besloten we nog even koffie te gaan drinken bij Starbucks. De bestelling was 4 cappuccino en één Tonic. Ja, Tonic, nee ze verkopen geen Tonic bij Starbucks. Blijkt dat ze wereldberoemd zijn met koffie. Dat moet je ook maar weten.

Uiteindelijk mochten we om half drie de koffer afgeven en door naar de security. Dat verliep niet geheel vlekkeloos. The Banker stond op een papiertje te drukken waarop stond: Hier drukken (staff only). Daarmee kom je niet door het poortje volgens die man die dat in de gaten houdt. Vervolgens werd de Road Captain eruit gepikt voor een extra controle. De handgranaat zat gelukkig bij Errol in de koffer. Na ruim een half uur zijn we er toch in geslaagd om het geheel af te ronden.

Het instappen verliep zéér gedisciplineerd, zoals ons team betaamd. We zaten in de kopgroep die aan boord gingen. Door ons kordate optreden en begeleiding vertrokken we 10 minuten voor de geplande tijd en kwamen we drie kwartier voor plan aan (met ons gaat alles sneller).

Even de auto’s opgepikt, een klein smetje en een behoorlijke discussie over verzekeringen met de baliemedewerker(s). Daarna gingen we op weg naar onze Villa in Pollenca. Net voor de bestemming even boodschappen gedaan bij de Lidl en toen de laatste kilometer. Onze oliemagnaat wist zelf de weg en weg was ie. Je snapt het al, ruim een uur geen teken meer van vernomen. Wij hebben rustig de Villa ingericht boodschappen opgeruimd en uiteindelijk heeft ie toch onze hulp ingeroepen. Het viel niet mee om ‘m binnen te loodsen maar uiteindelijk toch gelukt.

Als afsluiting van de dag nog even heerlijk gegeten bij restaurant Laup bij ons op de hoek. Een heerlijke paella, een fantastisch biertje en een heerlijk wijntje. Niets meer en niets minder. Daarna de dag nog even afgesloten en de nieuwe dag ingewijd met volgens onze Banker “een heerlijk wijntje”. En toen vroeg naar bed, slapen want de nieuwe dag staat er aan te komen.

P.s. Over dag 2 schrijf ik later